قصاید و قطعات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 آن تو کوری نه جهان تاریکست آن تو کری نه سخن باریکست

2 گر سر این سخنت نیست برو روی دیوار و سرت نزدیک‌ست

1 چون خاک باش در همه احوال بردبار تا چون هوات بر همه کس قادری بود

2 چون آب نفع خویش به هر کس همی رسان تا همچو آتشت ز جهان برتری بود

1 ای صدر اجل قوام دولت در صدر به جز تو کس نیاید

2 گیتی چو تو پر هنر نبیند گردون چو تو نامور نزاید

3 حاشا که زیان مال هرگز اندر دلت اندهی فزاید

4 باید که فروخته بود شمع پروانه ز شمع کم نیاید

1 هیچ کس نیست کز برای سه دال چون سکندر سفرپرست نشد

2 پایها سست کرد و از کوشش دولت و دین و دل به دست نشد

1 پسر هند اگر چه خال منست دوستی ویم به کاری نیست

2 ور نوشت او خطی ز بهر رسول به خطش نیز افتخاری نیست

3 در مقامی که شیر مردانند در خط و خال اعتباری نیست

1 زهی سزای محامد محمد بن خطیب که خطبه‌ها همی از نام تو بیاراید

2 چنان ثنای تو در طبعها سرشت که مرغ ز شاخسار همی بی‌ثبات نسراید

3 ز دور نه فلک و چار طبع و هفت اختر به هر دو گیتی یک تن چو تو برون ناید

4 کسی که راوی آثار و سیرت تو بود بسان طوطی گویی شکر همی خاید

1 نبودی دین اگر اقبال مرد مصطفایی را نکردی هرگزی پیدا خدای ما خدایی را

2 رسول مرسل تازی که برزد با وی از کوشش همین گنج زمینی را همان گنج سمایی را

3 گواهی بر مقامی ده که آنجا حاضران یابی سخن کز غایبان گویی بلا بینی جدایی را

4 اگر شبلی زکی بوده ترا زو هیچ نگشاید چو عالی حج کند شیخا بود مزدش علایی را

1 عزیز عمر چنان مگذران که آخر کار چو آفتاب تو ناگاه زیر میغ آید

2 هر آنکه بشنود احوال تو در آن ساعت به خیر بر تو دعا گفتنش دریغ آید

1 آنچه دی کرد به من آن پسر سر گرغر اندر آفاق ندیدم که یکی لمتر کرد

2 گفتمش پوتی و لوتی کنی امروز مرا دست بر سر زد و پس پای سبک در سر کرد

3 دست در گردنم آورد پس او از سر لطف گوش و آغوش مرا پر گهر و زیور کرد

4 تا تو آبی خوری آن جان جهان بی‌مکری پشتم از آب تهی و شکم از نان پر کرد

1 هیچ نیکو نبود هرگز بد هیچ خر آن نبود هرگز حر

2 پشت کس را نکند ز آب تهی تا شکمشان نکنی از نان پر