با سنایی سره بود از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 61
1. با سنایی سره بود او چو یکی دانگ نداشت
چون دو دانگش به هم افتاد به غایت بد شد
...
سرخ گویی همیشه از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 62
1. سرخ گویی همیشه غر باشد
شبه از لعل پاکتر باشد
...
هیچ کس نیست کز برای از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 63
1. هیچ کس نیست کز برای سه دال
چون سکندر سفرپرست نشد
...
از جواب و سوال ما از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 64
1. از جواب و سوال ما دانی
شاید ار زیر کی فرو ماند
...
چرا نه مردم دانا از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 65
1. چرا نه مردم دانا چنان زید که به غم
چو سرش درد کند دشمنان دژم گردند
...
خواجگانی که اندرین از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 66
1. خواجگانی که اندرین حضرت
خویشتن محتشم همی دارند
...
دل منه با زنان از از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 67
1. دل منه با زنان از آنکه زنان
مرد را کوزهٔ فقع سازند
...
خادمان را ز بهر از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 68
1. خادمان را ز بهر آن بخرند
تا به رخسارشان فرو نگرند
...
منشین با بدان که از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 69
1. منشین با بدان که صحبت بد
گر چه پاکی ترا پلید کند
...
دوستی گفت صبر کن از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 70
1. دوستی گفت صبر کن زیراک
صبر کار تو خوب زود کند
...
ای سنایی کسی به از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 71
1. ای سنایی کسی به جد و به جهد
سر گری را سخن‌سرای کند
...
با دلی رفته به استسقا از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 72
1. با دلی رفته به استسقا
که معاصیش هیچ غم نکند
...