چه ممسکی که ز جود از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 49
1. چه ممسکی که ز جود تو قطره‌ای نچکد
اگر در آب کسی جامهٔ تو برتابد
سرشگی کز غم معشوق از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 50
1. سرشگی کز غم معشوق بارم
همه رنگ لب معشوق دارد
ای که از بهر خدمت از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 51
1. ای که از بهر خدمت در تو
بست دولت میان و کام گذارد
ای خواجه اگر قامت از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 52
1. ای خواجه اگر قامت اقبال تو امروز
مانند الف هیچ خم و پیچ ندارد
چون ز بد گوی من سخن از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 53
1. چون ز بد گوی من سخن شنوی
بر تو تهمت نهم ز روی خرد
روح مجرد شد خواجه از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 54
1. روح مجرد شد خواجه زکی
گام چو در کوی طریقت نهاد
صدر اسلام زنده از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 55
1. صدر اسلام زنده گشت و نمرد
گر چه صورت به خاک تیره سپرد
به گرمای تموز از از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 56
1. به گرمای تموز از سرد سوزش
صد و پنجه مسافر خشک بفشرد
ای عمیدی که باز از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 57
1. ای عمیدی که باز غزنین را
سیرت و صورتت چو بستان کرد
شکر ایزد را که تا از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 58
1. شکر ایزد را که تا من بوده‌ام
حرص و آزم ساعتی رنجه نکرد
آنچه دی کرد به من از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 59
1. آنچه دی کرد به من آن پسر سر گرغر
اندر آفاق ندیدم که یکی لمتر کرد
آنکه تدبیر ظفر از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 60
1. آنکه تدبیر ظفر گستر او گر خواهد
عقدهٔ نفی ز دیباچهٔ لا برگیرد