آخر این آمدنم نزد از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 73
1. آخر این آمدنم نزد تو تا چند بود
تا کی این شعبده و وعده و این بند بود
معجزی خود ز معجز از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 74
1. معجزی خود ز معجز ادبار
نزد هر زیرکی کم از خر بود
چون خاک باش در همه از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 75
1. چون خاک باش در همه احوال بردبار
تا چون هوات بر همه کس قادری بود
دور عالم جز به آخر از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 76
1. دور عالم جز به آخر نامدست از بهر آنک
هر زمان بر رادمردی سفله‌ای مهتر شود
چون تو شدی پیر بلندی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 77
1. چون تو شدی پیر بلندی مجوی
کانکه ز تو زاد بلندان شود
زهی سزای محامد از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 78
1. زهی سزای محامد محمد بن خطیب
که خطبه‌ها همی از نام تو بیاراید
ای صدر اجل قوام از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 79
1. ای صدر اجل قوام دولت
در صدر به جز تو کس نیاید
اگر معمار جاه او از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 80
1. اگر معمار جاه او نباشد
بنای مملکت ویران نماید
عزیز عمر چنان مگذران از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 81
1. عزیز عمر چنان مگذران که آخر کار
چو آفتاب تو ناگاه زیر میغ آید
با بقای پدر پسر از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 82
1. با بقای پدر پسر ناید
شادی مهتری به سر ناید
مبر تو رنج که روزی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 83
1. مبر تو رنج که روزی به رنج نفزاید
به رنج بردن تو چرخ زی تو نگراید
ز راه رفتن و آسودنم از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 84
1. ز راه رفتن و آسودنم چه سود و زیان
چو هر دو معنی نتوان همی معاینه دید