شغل سرهنگان دین از مرد متواری مجوی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 168
1. شغل سرهنگان دین از مرد متواری مجوی
سیرت ابرار را در طبع اضراری مجوی
تا کی اندر راه دین با نفس دمسازی کنی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 169
1. تا کی اندر راه دین با نفس دمسازی کنی
بر در میدان این درگاه طنازی کنی
علم و عمل خواجه اسماعیل شنیزی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 170
1. علم و عمل خواجه اسماعیل شنیزی
ما را ز نه چیزی برسانید به چیزی
اگر پای تو از خط خطا گامی بعیدستی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 171
1. اگر پای تو از خط خطا گامی بعیدستی
بر تخت تو اندر دین بر از عرش مجیدستی
پسری دیدم پوشیده قبای از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 172
1. پسری دیدم پوشیده قبای
گفتم او را که به نزدیک من آی
به هفت کشور تا شکر پنج و ده گویم از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 173
1. به هفت کشور تا شکر پنج و ده گویم
نبود خواهم ساکن دو روز در یک جای
سخا و سخن جان محض‌ست ایرا از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 174
1. سخا و سخن جان محض‌ست ایرا
که از خوب گویی و از خوشخویی
نکند دانا مستی نخورد عاقل می از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 175
1. نکند دانا مستی نخورد عاقل می
ننهد مرد خردمند سوی مستی پی
کسی را کو نسب پاکیزه باشد از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 176
1. کسی را کو نسب پاکیزه باشد
به فعل اندر نیاید زو درشتی
شربهای جهان همه خوردیم از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 177
1. شربهای جهان همه خوردیم
چه عطایی از او چه عاریتی
شد دیدهٔ من سپید از وعدت از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 178
1. شد دیدهٔ من سپید از وعدت
آخر چو نکو نکو نگه کردی
ای لاف زنی که هر کجا هستی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 179
1. ای لاف زنی که هر کجا هستی
قصه ز روزن و سرای آری