قصاید و قطعات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 گاهی ز دل بود گله گاهی ز دیده‌ام من هر چه دیده‌ام ز دل و دیده دیده‌ام

1 از خلد برین یاد کنم روی تو بینم وز فتنهٔ دین یاد کنم موی تو بینم

1 دی بدان رستهٔ صرافان من بر در تیم پسری دیدم تابنده‌تر از در یتیم

2 زین سیه چشمی جادو صنمی طرفه چو ماه بی‌نظیری که نظیریش نه در هفت اقلیم

3 با دلم گفتم ای کاشکی این میر بتان کندی بر من بیچاره دل خویش رحیم

4 رفتم و چشمگکی کردم و شد بر سر کار کودکک جلد بد و زیرک و دانا و فهیم

1 ای محمد نام و احمد خلق و محمودی شیم محمدت را همچنان چون ملک را تیغ و قلم

2 بذل بی‌دستت نباشد همچو دانش بی‌خرد مال با جودت نماند همچو شادی با ستم

3 روح را از رنجهای دل تهی کردی کنار آز را از گنجهای جود پر کردی شکم

4 گر همی یک چند بی‌کام تو گردد دور چرخ تا نباشی همچو ابر ای نایب دریا دژم

1 ما فرش بزرگی به جهان باز کشیدیم صد گونه شراب از کف اقبال چشیدیم

2 آن جای که ابرار نشستند نشستیم وان راه که احرار گزیدند گزیدیم

3 گوش خود و گوش همه آراسته کردیم از بس سخن خوب که گفتیم و شنیدیم

4 از روی سخا حاصل ده ملک بدادیم با اسب شرف منزل نه چرخ بریدیم

1 گر تو به دو گانه‌ای ز ما پیشی ما از تو به فضل و مردمی پیشیم

2 گر زر نبود ز خدمتت ما را از سبلت تو به جو نیندیشیم

1 ای علایی ببین و نیک ببین که زمانه ستمگریست عظیم

2 گه ز چوبی کند دمنده شنکج گه ز گوساله‌ای خدای کریم

3 هر کرا فضل نیست نیم پشیز به شتر وار ساو دارد و سیم

4 وانکه چون تیغ جان ربای از فضل موی را چون قلم کند به دو نیم

1 گفت حکیمی که مفرح بود آب و می و لحن و خوش و بوستان

2 هست ولیکن نبود نزد عقل هیچ مفرح چو رخ دوستان

1 چند گویی که زحمتت کردم تا نگردی ز من گران گران

2 به سر تو که دوستر دارم زحمت تو ز رحمت دگران

1 منم آن مفلسی که کیسهٔ من ندهد شادیی به طراران

2 سیم در دست من نگیرد جای چون خرد در دماغ می خواران

3 مستی از صحبتم بپرهیزد همچو خواب از دو چشم بیماران

4 من چنین آزمند نومیدم از تو ای قبلهٔ نکوکاران