احوال خود چه عرض از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 192
1. احوال خود چه عرض کنم هر زمان همی
بینم مضرت تن و نقصان جان همی
گوگرد سرخ خواست از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 193
1. گوگرد سرخ خواست ز من سبز من پریر
در پیشش ار نیافتمی روی زردمی
تابوت مرا باز از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 194
1. تابوت مرا باز کن ای خواجه زمانی
وز صورت ما بین ز رخ دوست نشانی
هم اکنون از هم از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 195
1. هم اکنون از هم اکنون داد بستان
که اکنونست بیشک زندگانی
چونت نپرسم بگویی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 196
1. چونت نپرسم بگویی اینت کراهت
چونت بخوانم نیایی اینت گرانی
اگر بد گمان گشتی از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 197
1. اگر بد گمان گشتی ای دوست بر من
نیازارم از تو بدین بدگمانی
حاجت صد هزار ... از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 198
1. حاجت صد هزار ... قوی
شد ز ... روا که مابونی
آدمی را دو بلا از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 199
1. آدمی را دو بلا کرد رهی
برد از هر دو بلا روسیهی
به خدای ار گل بهار از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 200
1. به خدای ار گل بهار بوی
با کژی خوارتر ز خار بوی
ای سنایی به گرد از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 201
1. ای سنایی به گرد شرک مپوی
آنچه گوید مگوی عقل مگوی
ای روی زردفام از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 202
1. ای روی زردفام تو بر گردن نزار
همچون بلندنی که بود بر بلندیی
ملکا ذکر تو گویم از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 203
1. ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توام راه نمایی