آن حور روح فش را از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 121
1. آن حور روح فش را بر عقل جلوه کردم
و آن شربها که دادی بر یاد تو بخوردم
زشت همی گویی هر از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 122
1. زشت همی گویی هر ساعتم
رو تو همی گویی که من نستهم
چو بر قناعت ازین از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 123
1. چو بر قناعت ازین گونه دسترس دارم
چرا ازین و از آن خویشتن ز پس دارم
ای یوسف نامی که از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 124
1. ای یوسف نامی که همیشه چو زلیخا
جز آرزوی صحبت تو کار ندارم
عمر دو نیمه‌ست از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 125
1. عمر دو نیمه‌ست و ازین بیش نیست
اول و آخر، چو همی بنگرم
چند روزی درین از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 126
1. چند روزی درین جهان بودم
بر سر خاک باد پیمودم
از زهر به مغزم از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 127
1. از زهر به مغزم رسید بویی
بفگند هم اندر زمان ز پایم
خواجه بفزود ولیکن از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 128
1. خواجه بفزود ولیکن بدرم
روی بفروخت ولیکن ز الم
چون من بره سخن از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 129
1. چون من بره سخن درون آیم
خواهم که قصیده‌ای بیارایم
گاهی ز دل بود گله از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 130
1. گاهی ز دل بود گله گاهی ز دیده‌ام
من هر چه دیده‌ام ز دل و دیده دیده‌ام
از خلد برین یاد از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 131
1. از خلد برین یاد کنم روی تو بینم
وز فتنهٔ دین یاد کنم موی تو بینم