جهان پر درد می‌بینم از سنایی غزنوی قصیده 164
1. جهان پر درد می‌بینم دوا کو
دل خوبان عالم را وفا کو
...
ای سنایی عاشقی را درد از سنایی غزنوی قصیده 165
1. ای سنایی عاشقی را درد باید درد کو
بار حکم نیکوان را مرد باید مرد کو
...
سر به سر دعویست مردا از سنایی غزنوی قصیده 166
1. سر به سر دعویست مردا مرد معنی دار کو
تیزبینی پاکدستی رهبری عمخوار کو
...
راه دین پیداست لیکن از سنایی غزنوی قصیده 167
1. راه دین پیداست لیکن صادق دین‌دار کو
یک جهان معشوق بینم عاشق غمخوار کو
...
دلی از خلق عالم بی‌غمی از سنایی غزنوی قصیده 168
1. دلی از خلق عالم بی‌غمی کو
برون از عالم دل عالمی کو
...
جویندهٔ جان آمده ای از سنایی غزنوی قصیده 169
1. جویندهٔ جان آمده ای عقل زهی کو
دلخواه جهان آمده‌ای قوم خهی کو
...
آمد هلال دلها ناگه پدید از سنایی غزنوی قصیده 170
1. آمد هلال دلها ناگه پدید ناگه
هان ای هلال خوبان «ربی و ربک الله»
...
در همه ملک ندید از همهٔ از سنایی غزنوی قصیده 171
1. در همه ملک ندید از همهٔ مردان شاه
آنچه دید از هنر و ذات و خرد مردانشاه
...
ای ایزدت را رحمت آفریده از سنایی غزنوی قصیده 172
1. ای ایزدت را رحمت آفریده
در سایهٔ لطف بپروریده
...
ای دل غافل مباش خفته از سنایی غزنوی قصیده 173
1. ای دل غافل مباش خفته درین مرحله
طبل قیامت زدند خیز که شد غافله
...
گر هیچ نگارینم بر خلق از سنایی غزنوی قصیده 174
1. گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی
ای شاد که خلقستی ای خوش که جهانستی
...
ایا بی حد و مانندی که از سنایی غزنوی قصیده 175
1. ایا بی حد و مانندی که بی مثلی و همتایی
تو آن بی مثل و بی شبهی که دور از دانش مایی
...