عشق تو بربود ز من مایهٔ از سنایی غزنوی قصیده 188
1. عشق تو بربود ز من مایهٔ مایی و منی
خود نبود عشق ترا چاره ز بی‌خویشتنی
ای اصل تو ز خاک سیاه و از سنایی غزنوی قصیده 189
1. ای اصل تو ز خاک سیاه و تن از منی
در سر منی مکن که به ترکیب چون منی
مسلمانان مسلمانان از سنایی غزنوی قصیده 190
1. مسلمانان مسلمانان مسلمانی مسلمانی
ازین آیین بی‌دینان پشیمانی پشیمانی
بمیر ای حکیم از چنین از سنایی غزنوی قصیده 191
1. بمیر ای حکیم از چنین زندگانی
ازین زندگانی چو مردی بمانی
تا کی این لاف در سخن رانی از سنایی غزنوی قصیده 192
1. تا کی این لاف در سخن رانی
تا کی این بیهده ثنا خوانی
شگفت آید مرا بر دل ازین از سنایی غزنوی قصیده 193
1. شگفت آید مرا بر دل ازین زندان سلطانی
که در زندان سلطانی منم سلطان زندانی
ای کس به سزا وصف تو ناکرده از سنایی غزنوی قصیده 194
1. ای کس به سزا وصف تو ناکرده بیانی
حیران شده از ذات لطیف تو جهانی
از خانه برون رفتم من از سنایی غزنوی قصیده 195
1. از خانه برون رفتم من دوش به نادانی
تو قصهٔ من بشنو تا چون به عجب مانی
زیر دام عشوه تا چند ای از سنایی غزنوی قصیده 196
1. زیر دام عشوه تا چند ای سنایی دم زنی
گاه آن آمد یکی کاین دام و دم بر هم زنی
بیا تا اهل معنی را درین از سنایی غزنوی قصیده 197
1. بیا تا اهل معنی را درین عالم به غم بینی
بیا تا لطف ربانی و احسان و کرم بینی
دلا تا کی درین زندان از سنایی غزنوی قصیده 198
1. دلا تا کی درین زندان فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی