خجسته باد بهاری بهار ارسنجان از سنایی غزنوی قصیده 141
1. خجسته باد بهاری بهار ارسنجان
بر آن ظریف سخی و جواد و راد و جوان
تا کی از یاران وصیت تخت و افسر داشتن از سنایی غزنوی قصیده 142
1. تا کی از یاران وصیت تخت و افسر داشتن
وز برای لقمه‌ای نان دست بر سر داشتن
کار عاقل نیست در دل مهر دلبر داشتن از سنایی غزنوی قصیده 143
1. کار عاقل نیست در دل مهر دلبر داشتن
جان نگین مهر مهر شاخ بی‌بر داشتن
شرط مردان نیست در دل عشق جانان داشتن از سنایی غزنوی قصیده 144
1. شرط مردان نیست در دل عشق جانان داشتن
پس دل اندر بند وصل و بند هجران داشتن
دست اندر لام لا خواهم زدن از سنایی غزنوی قصیده 145
1. دست اندر لام لا خواهم زدن
پای بر فرق هوا خواهم زدن
ای مسافر اندرین ره گام عاشق‌وار زن از سنایی غزنوی قصیده 146
1. ای مسافر اندرین ره گام عاشق‌وار زن
فرش لاف اندر نورد و گفت از کردار زن
ای یار مقامر دل پیش آی و دمی کم زن از سنایی غزنوی قصیده 147
1. ای یار مقامر دل پیش آی و دمی کم زن
زخمی که زنی بر ما مردانه و محکم زن
چو مردان بشکن این زندان یکی آهنگ صحرا کن از سنایی غزنوی قصیده 148
1. چو مردان بشکن این زندان یکی آهنگ صحرا کن
به صحرا در نگر آن گه به کام دل تماشا کن
رحل بگذار ای سنایی رطل مالامال کن از سنایی غزنوی قصیده 149
1. رحل بگذار ای سنایی رطل مالامال کن
این زبان را چون زبان لاله یک دم لال کن
ای سنایی قدح دمادم کن از سنایی غزنوی قصیده 150
1. ای سنایی قدح دمادم کن
روح ما را ز راح خرم کن
ای سنایی خویشتن را بی سر و سامان مکن از سنایی غزنوی قصیده 151
1. ای سنایی خویشتن را بی سر و سامان مکن
مایهٔ انفاس را بر عمر خود تاوان مکن
ای دل ار در بند عشقی عقل را تمکین مکن از سنایی غزنوی قصیده 152
1. ای دل ار در بند عشقی عقل را تمکین مکن
محرم روح‌الامینی دیو را تلقین مکن