غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 تا سوی خرابات شد آن شاه خرابات همواره منم معتکف راه خرابات

2 کردند همه خلق همی خطبهٔ شاهی چون خیل خرابات بر آن شاه خرابات

3 من خود چه خطر دارم تا بنده نباشم چون شاه خرابات بود ماه خرابات

4 گر صومعهٔ شیخ خبر یابد ازین حرف حقا که شود بندهٔ خرگاه خرابات

1 چه خواهی کرد قرایی و طامات تماشا کرد خواهی در خرابات

2 زمانی با غریبان نرد بازم زمانی گرد سازم با لباسات

3 گهی شه رخ نهم بر نطع شطرنج گهی شه پیل خواهم گاه شهمات

4 گهی همچون لبک در نالش آیم گهی با ساتکینی در مناجات

1 نخواهم من طریق و راه طامات مرا می باید و مسکن خرابات

2 گهی با می گسارم انده خویش گهی با جام باشم در مناجات

3 گهی شطرنج بازم با حریفان گهی راوی شوم با شعر و ابیات

4 گهی شه رخ شوم با عیش و راحت گهی از رنج گردم باز شهمات

1 گل به باغ آمده تقصیر چراست ساقیا جام می لعل کجاست

2 به چنین وقت و چنین فصل عزیز کاهلی کردن و سستی نه رواست

3 ای سنایی تو مکن توبه ز می که ترا توبه درین فصل خطاست

4 عاشقی خواهی و پس توبه کنی توبه و عشق بهم ناید راست

1 ای مستان خیزید که هنگام صبوحست هر دم که درین حال زنی دام فتوحست

2 آراست همه صومعه مریم که دم صبح صاحبت خبر گلشن و نزهتگه روحست

3 یک مطربتان عقل و دگر مطرب عشقست یک ساقیتان حور و دگر ساقی روحست

4 طوفان بلا از چپ و از راست برآمد در باده گریزید که آن کشتی نوحست

1 رازی ز ازل در دل عشاق نهانست زان راز خبر یافت کسی را که عیانست

2 او را ز پس پردهٔ اغیار دوم نیست زان مثل ندارد که شهنشاه جهانست

3 گویند ازین میدان آن را که درآمد کی خواجه دل و روح و روانت ز روانست

4 گر ماه هلال آید در نعت کسوفست ور تیر وصال آید بر بسته کمانست

1 راه فقرست ای برادر فاقه در وی رفتنست وندرین ره نفس کش کافر ز بهر کشتنست

2 نفس اماره و لوامه‌ست و دیگر ملهمه مطمئنه با سه دشمن در یکی پیراهنست

3 خاک و باد و آب و آتش در وجود خود بدان رو درین معنی نظر کن صدهزاران روزنست

4 چار نفس و چار طبع و پنج حس و شش جهت هفت سلطان باده و دو جمله با هم دشمنست

1 دوش رفتم به سر کوی به نظارهٔ دوست شب هزیمت شده دیدم ز دو رخسارهٔ دوست

2 از پی کسب شرف پیش بناگوش و لبش ماه دیدم رهی و زهره سما کارهٔ دوست

3 گوشها گشته شکر چین که همی ریخت ز نطق حرفهای شکرین از دو شکر پارهٔ دوست

4 چشمهای همه کس گشته تماشاگه جان نز پی بلعجبی از پی نظارهٔ دوست

1 اندر دل من عشق تو نور یقینست بر دیدهٔ من نام تو چون نقش نگینست

2 در طبع من و همت من تا به قیامت مهر تو چو جنانست و وفای تو چو دینست

3 تو بازپسین یار منی و غم عشقت جان تو که همراه دم بازپسینست

4 گویی ببر از صحبت نا اهل بر من از جان به برم گر همه مقصود تو اینست

1 شور در شهر فگند آن بت زنارپرست چون خرامان ز خرابات برون آمد مست

2 پردهٔ راز دریده قدح می در کف شربت کفر چشیده علم کفر به دست

3 شده بیرون ز در نیستی از هستی خویش نیست حاصل شود آنرا که برون شد از هست

4 چون بت ست آن بت قلاش دل رهبان کیش که به شمشیر جفا جز دل عشاق نخست