نخواهم من طریق و راه طامات از سنایی غزنوی غزل 72
1. نخواهم من طریق و راه طامات
مرا می باید و مسکن خرابات
گل به باغ آمده تقصیر چراست از سنایی غزنوی غزل 73
1. گل به باغ آمده تقصیر چراست
ساقیا جام می لعل کجاست
ای مستان خیزید که هنگام از سنایی غزنوی غزل 74
1. ای مستان خیزید که هنگام صبوحست
هر دم که درین حال زنی دام فتوحست
رازی ز ازل در دل عشاق نهانست از سنایی غزنوی غزل 75
1. رازی ز ازل در دل عشاق نهانست
زان راز خبر یافت کسی را که عیانست
راه فقرست ای برادر فاقه از سنایی غزنوی غزل 76
1. راه فقرست ای برادر فاقه در وی رفتنست
وندرین ره نفس کش کافر ز بهر کشتنست
دوش رفتم به سر کوی به نظارهٔ از سنایی غزنوی غزل 77
1. دوش رفتم به سر کوی به نظارهٔ دوست
شب هزیمت شده دیدم ز دو رخسارهٔ دوست
اندر دل من عشق تو نور یقینست از سنایی غزنوی غزل 78
1. اندر دل من عشق تو نور یقینست
بر دیدهٔ من نام تو چون نقش نگینست
شور در شهر فگند آن بت زنارپرست از سنایی غزنوی غزل 79
1. شور در شهر فگند آن بت زنارپرست
چون خرامان ز خرابات برون آمد مست
در کوی ما که مسکن خوبان سعتریست از سنایی غزنوی غزل 80
1. در کوی ما که مسکن خوبان سعتریست
از باقیات مردان پیری قنلدریست
ای سنایی خواجگی در عشق جانان از سنایی غزنوی غزل 81
1. ای سنایی خواجگی در عشق جانان شرط نیست
جان اسیر عشق گشته دل به کیوان شرط نیست
هر که در راه عشق صادق نیست از سنایی غزنوی غزل 82
1. هر که در راه عشق صادق نیست
جز مرایی و جز منافق نیست
ساقیا می ده که جز می عشق را از سنایی غزنوی غزل 83
1. ساقیا می ده که جز می عشق را پدرام نیست
وین دلم را طاقت اندیشهٔ ایام نیست