غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 می ده ای ساقی که می به درد عشق آمیز را زنده کن در می پرستی سنت پرویز را

2 مایه ده از بوی باده باد عنبربیز را در کف ما رادی آموز ابر گوهر بیز را

3 ای خم اندر خم شکسته زلف جان آمیز را بر شکن بر هم چو زلفت توبه و پرهیز را

4 چنگ وار آهنگ برکش راه مست انگیز را راه مست انگیز بر زن مست بیگه خیز را

1 ساقیا می ده که جز می نشکند پرهیز را تا زمانی کم کنم این زهد رنگ آمیز را

2 ملکت آل بنی آدم ندارد قیمتی خاک ره باید شمردن دولت پرویز را

3 دین زردشتی و آیین قلندر چند چند توشه باید ساختن مر راه جان آویز را

4 هر چه اسبابست آتش در زن و خرم نشین بدرهٔ ناداشتی به روز رستاخیز را

1 آنرا که خدا از قلم لطف نگارد شاید که به خود زحمت مشاطه نیارد

2 مشاطه چه حاجت بود آن را که همی حسن هر ساعت ماهی ز گریبانش برآرد

3 انگشت نمای همه دلها شود ار چه ناخنش نباشد که سر خویش بخارد

4 با زحمت شانه چکند چنبر زلفی کاندر شب او عقل همی روز گذارد

1 عشق رخ تو بابت هر مختصری نیست وصل لب تو در خور هر بی خبری نیست

2 هر چند نگه می‌کنم از روی حقیقت یک لحظه ترا سوی دل ما نظری نیست

3 تا پای تو از دایرهٔ عهد برون شد در هستی خویشم به سر تو که سری نیست

4 بر تو بدلی نارم و دیگر نکنم یاد هر چند که آرام تو جز باد گری نیست

1 گر تو پنداری ترا لطف خدایی نیست هست بر سر خوبان عالم پادشایی نیست هست

2 ور چنان دانی که جان پاکبازان را ز عشق با جمال خاکپایت آشنایی نیست هست

3 ور گمانت آید که گاه دل ربودن در سماع روی و آوازت هلاک پارسایی نیست هست

4 ور تو اندیشی که گاه گوهر افشاندن ز لعل از لبت گم بودگان را رهنمایی نیست هست

1 ای صنم در دلبری هم دست و هم دستان تراست بر دل و جان پادشاهی هم دل و هم جان تراست

2 هم حیات از لب نمودن هم شفا از رخ چو حور با دم عیسی و دست موسی عمران تراست

3 در سر زلف نشان از ظلمت اهریمنست بر دو رخ از نور یزدان حجت و برهان تراست

4 ای چراغ دل نمی‌دانی که اندر وصل و هجر دوزخ بی مالک و فردوس بی رضوان تراست

1 دان و آگه باش اگر شرطی نباشد با منت بامدادان پگه دست منست و دامنت

2 چند ازین شوخی قرارم ده زمانی بر زمین نه همین آب و زمین بخشید باید با منت

3 سوزنی گشتم به باریکی به خیاطی فرست تا همی دوزد گریبان و زه پیراهنت

4 آتش هجرت به خرمنگاه صبرم باز خورد گفت از تو بر نگردم تا نسوزم خرمنت

1 این چه جمالست و ناز کز تو در ایام تست وین چه کمالست باز کز شرف نام تست

2 جان همه جانها کوثر و تسنیم تست نقل همه نقلها پسته و بادام تست

3 سرمهٔ چشم سپهر تربت درگاه تست حلقهٔ گوش سروش صدمهٔ پیغام تست

4 تکیه گه جان و دل گه رخ و گه زلف تست بوسه گه چشم و لب گه در و گه بام تست

1 تا کی کنم از طرهٔ تو فریاد تا کی کشم از غمزهٔ تو بیداد

2 یک شهر زن و مرد همی باز ندانند فریاد من از خنده و بیداد تو از داد

3 آن روز که زلفین نگون تو بدیدند گشتند ترا بنده چو من بنده و آزاد

4 هشیار نشد هر که ز گفتار تو شد مست غمناک نشد هر که ز دیدار تو شد شاد

1 جام می پر کن که بی جام میم انجام نیست تا به کام او شوم این کار جز ناکام نیست

2 ساقیا ساغر دمادم کن مگر مستی کنم زان که در هجر دلارامم مرا آرام نیست

3 ای پسر دی رفت و فردا خود ندانم چون بود عاشقی ورزیم و زین به در جهان خودکام نیست

4 دام دارد چشم ما دامی نهاده بر نهیم کیست کو هم بسته و پا بستهٔ این دام نیست