بردیم باز از مسلمانی زهی کافر بچه از سنایی غزنوی غزل 371
1. بردیم باز از مسلمانی زهی کافر بچه
کردیم بندی و زندانی زهی کافر بچه
آن جام لبالب کن و بردار مرا ده از سنایی غزنوی غزل 372
1. آن جام لبالب کن و بردار مرا ده
اندک تو خور ای ساقی و بسیار مرا ده
ساقیا مستان خواب‌آلوده را آواز ده از سنایی غزنوی غزل 373
1. ساقیا مستان خواب‌آلوده را آواز ده
روز را از روی خویش و سوز ایشان ساز ده
ای من مه نو به روی تو دیده از سنایی غزنوی غزل 374
1. ای من مه نو به روی تو دیده
واندر تو ماه نو بخندیده
ای مهر تو بر سینهٔ من مهر نهاده از سنایی غزنوی غزل 375
1. ای مهر تو بر سینهٔ من مهر نهاده
ای عشق تو از دیدهٔ من آب گشاده
ای سنایی خیز و بشکن زود قفل میکده از سنایی غزنوی غزل 376
1. ای سنایی خیز و بشکن زود قفل میکده
بازخر ما را زمانی زین غمان بیهده
زهی سروی که از شرمت همه خوبان سرافگنده از سنایی غزنوی غزل 377
1. زهی سروی که از شرمت همه خوبان سرافگنده
چرا تابی سر زلفین چرا سوزی دل بنده
از عشق آن دو نرجس وز مهر آن دو لاله از سنایی غزنوی غزل 378
1. از عشق آن دو نرجس وز مهر آن دو لاله
بی خواب و بی‌قرارم چون بر گلت کلاله
دی ناگه از نگارم اندر رسید نامه از سنایی غزنوی غزل 379
1. دی ناگه از نگارم اندر رسید نامه
قالت: رای فوادی من هجرک القیامه
پر کن صنما هلاقنینه از سنایی غزنوی غزل 380
1. پر کن صنما هلاقنینه
زان آب حیات راستینه
جان جز پیش خود چمانه منه از سنایی غزنوی غزل 381
1. جان جز پیش خود چمانه منه
طبع جز بر می مغانه منه
گر بگویی عاشقی با ما هم از یک خانه‌ای از سنایی غزنوی غزل 382
1. گر بگویی عاشقی با ما هم از یک خانه‌ای
با همه کس آشنا با ما چرا بیگانه‌ای