غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 تا بر آن روی چو ماه آموختم عالمی بر خویشتن بفروختم

2 پاره کرده پردهٔ صبر و صلاح دیدهٔ عقل و بصر بردوختم

3 رایت عشق از فلک بفراختم تا چراغ وصل را فروختم

4 با بت آتش رخ اندر ساختم خرمن طاعت به آتش سوختم

1 بی تو یک روز بود نتوانم بی تو یک شب غنود نتوانم

2 یار جز تو گرفت نتوانم نام جز تو شنود نتوانم

3 چون ترا در خور تو بستایم دیگران را ستود نتوانم

4 کشت دیگر بتان ندارد بر کشت بی‌بر درود نتوانم

1 من نصیب خویش دوش از عمر خود برداشتم کز سمن بالین و از شمشاد بستر داشتم

2 داشتم در بر نگاری را که از دیدار او پایهٔ تخت خود از خورشید برتر داشتم

3 نرگس و شمشاد و سوسن مشک و سیم و ماه و گل تا به هنگام سحر هر هفت در بر داشتم

4 بر نهاده بر بر چون سیم و سوسن داشتم لب نهاده بر لب چون شیر و شکر داشتم

1 خورشید تویی و ذره ماییم بی روی تو روی کی نماییم

2 تا کی به نقاب و پرده یک ره از کوی برآی تا برآییم

3 چون تو صنم و چو ما شمن نیست شهری و گلی تویی و ماییم

4 آخر نه ز گلبن تو خاریم آخر نه ز باغ تو گیاییم

1 ساقیا می ده و نمی کم گیر وز سر زلف خود خمی کم گیر

2 گر به یک دم بمانده‌ای در دام جستی از دام پس دمی کم گیر

3 رو که عیسی دلیل و همره تست ره همی رو تو مریمی کم گیر

4 عالمی علم بر تو جمع شدست علم باقیست عالمی کم گیر

1 ترا دل دادم ای دلبر شبت خوش باد من رفتم تو دانی با دل غمخور شبت خوش باد من رفتم

2 اگر وصلت بگشت از من روا دارم روا دارم گرفتم هجرت اندر بر شبت خوش باد من رفتم

3 ببردی نور روز و شب بدان زلف و رخ زیبا زهی جادو زهی دلبر شبت خوش باد من رفتم

4 به چهره اصل ایمانی به زلفین مایهٔ کفری ز جور هر دو آفتگر شبت خوش باد من رفتم

1 ای ز ما سیر آمده بدرود باش ما نه خشنودیم تو خشنود باش

2 کشته ما را گر فراقت ای صنم تو به خون کشتگان ماخوذ باش

3 غرقه در دریای هجران توام دلبرا دریاب ما را زود باش

4 هجر تو بر ما زیانی‌ها نمود تو به وصلت دیگران را سود باش

1 دلبر من عین کمالست و بس چهرهٔ او اصل جمالست و بس

2 بر سر کوی غم او مرد را هر چه نشانست و بالست و بس

3 در ره او جستن مقصود از او هم به سر او که محالست و بس

4 از همه خوبی که بجویی ز دوست بوسه ای از دوست حلالست و بس

1 زینهار ای یار گلرخ زینهار بی گنه بر من مکن تیزی چو خار

2 لالهٔ خود رویم از فرقت مکن حجرهٔ من ز اشک خون چون لاله‌زار

3 چون شکوفه گرد بدعهدی مگرد تا مگر باقی بمانی چون چنار

4 چون بنفشه خفته‌ام در خدمتت پس مدارم چون بنفشه سوگوار

1 زلف چون زنجیر و چون قیر ای پسر یک زمان از دوش برگیر ای پسر

2 زان که تا در بند و زنجیر توایم از در بندیم و زنجیر ای پسر

3 عرصه تا کی کرد خواهی عارضین چون گل بی خار بر خیز ای پسر

4 هر زمان آیی به تیر انداختن هم کمان در دست و هم تیر ای پسر