غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 ای من غریب کوی تو از کوی تو بر من عسس حیلت چه سازم تا مگر با تو برآرم یک نفس

2 گر من به کویت بگذرم بر آب و آتش بسترم ترسم ز خصمت چون پرم گیتی بود بر من قفس

3 در جستنش روز و شبان گشتم قرین اندهان پایم ببوسد این جهان گر بر تو یابم دسترس

4 از عشق تو قارون منم غرقه در آب و خون منم لیلی تویی مجنون منم در کار تو بسته هوس

1 الحق نه دروغ سخت زارم تا فتنهٔ آن بت عیارم

2 من پار شراب وصل خوردم امسال هنوز در خمارم

3 صاحب سر درد و رنج گشتم تا با غم عشق یار غارم

4 قتال‌ترین دلبرانست قلاش‌ترین روزگارم

1 بستهٔ یار قلندر مانده‌ام زان دو چشمش مست و کافر مانده‌ام

2 تا همه رویست یارم همچو گل من همه دیده چو عبهر مانده‌ام

3 بر دم مار آمدم ناگاه پای زان چو کژدم دست بر سر مانده‌ام

4 در هوای عشق و بند زلف او هم معطل هم معطر مانده‌ام

1 خیز تا بر یاد عشق خوبرویان می زنیم پس ز راه دیده باغ دوستی را پی زنیم

2 از نوای نالهٔ نی گوشها را پر کنیم وز فروغ آتش می چهره‌ها را خوی زنیم

3 چون درین مجلس به یاد نی برآید کارها ما زمانی بیت خوانیم و زمانی نی زنیم

4 زحمت ما چون ز ما می پاره‌ای کم می‌کند خرقه بفروشیم و خود را بر صراحی می‌زنیم

1 با تابش زلف و رخت ای ماه دل‌افروز از شام تو قدر آید و از صبح تو نوروز

2 از جنبش موی تو برآید دو گل از مشک وز تابش روی تو برآید دو شب از روز

3 بر گرد یکی گرد دل ما و در آن دل گر جز غم خود یابی آتش زن و بفروز

4 هر چند همه دفتر عشاق بخواندیم با این همه در عشق تو هستیم نوآموز

1 ای سنایی جان ده و در بند کام دل مباش راه رو چون زندگان چون مرده بر منزل مباش

2 چون نپاشی آب رحمت نار زحمت کم فروز ور نباشی خاک معنی آب بی حاصل مباش

3 رافت یاران نباشی آفت ایشان مشو سیرت حق چون نباشی صورت باطل مباش

4 در میان عارفان جز نکتهٔ روشن مگوی در کتاب عاشقان جز آیت مشکل مباش

1 ای سنایی خیز و در ده آن شراب بی خمار تا زمانی می خوریم از دست ساقی بی شمار

2 از نشاط آنکه دایم در سرم مستی بود عمرهای خوش بگذرانم بر امید غمگسار

3 هست خوش باشد کسی را کو ز خود باشد بری خوش بود مستی و هستی خاصه بر روی نگار

4 من به حق باقی شدم اکنون که از خود فانیم هان ز خود فانی مطلق شو به حق شو استوار

1 دستی که به عهد دوست دادیم از بند نفاق برگشادیم

2 زان زهد تکلفی برستیم در دام تعلق اوفتادیم

3 از پیش سجاده بر گرفتیم طاعات ز سر فرو نهادیم

4 وز دست ریا فرو نشستیم در پیش هوا بایستادیم

1 بس که من دل را به دام عشق خوبان بسته‌ام وز نشاط عشق خوبان توبه‌ها بشکسته‌ام

2 خسته او را که او از غمزه تیر انداخته‌ست من دل و جان را به تیر غمزهٔ او خسته‌ام

3 هر کجا شوریده‌ای را دیده‌ام چون خویشتن دوستی را دامن اندر دامن او بسته‌ام

4 دوستانم بر سر کارند در بازار عشق من چو معزولان چرا در گوشه‌ای بنشسته‌ام

1 دوش تا روز من از عشق تو بودم به خروش تو چه دانی که چه بود از غم تو بر من دوش

2 می زدم آب صبوری زد و دیده بر دل چون دل از آتش عشق تو برآوری جوش

3 گاه چون نای بدم از غم تو با ناله گاه بودم چو کمانچه ز فراقت به خروش

4 هر شبم وعده دهی کایم و نایی بر من چند ازین عشوه خرم من ز تو ای عشوه فروش