تا به رخسار تو نگه کردم از سنایی غزنوی غزل 240
1. تا به رخسار تو نگه کردم
عیش بر خویشتن تبه کردم
به دردم به دردم که اندیشه از سنایی غزنوی غزل 241
1. به دردم به دردم که اندیشه دارم
کز آن یاسمین بر تهی شد کنارم
ای یار سر مهر و مراعات تو از سنایی غزنوی غزل 242
1. ای یار سر مهر و مراعات تو دارم
ای دولت دل خدمت و طاعات تو دارم
روزی که رخ خوب تو در پیش از سنایی غزنوی غزل 243
1. روزی که رخ خوب تو در پیش ندارم
آن روز دل خلق و سر خویش ندارم
الحق نه دروغ سخت زارم از سنایی غزنوی غزل 244
1. الحق نه دروغ سخت زارم
تا فتنهٔ آن بت عیارم
می ده پسرا که در خمارم از سنایی غزنوی غزل 245
1. می ده پسرا که در خمارم
آزردهٔ جور روزگارم
چو آمد روی بر رویم که باشم از سنایی غزنوی غزل 246
1. چو آمد روی بر رویم که باشم من که من باشم
که آنگه خوش بود با من که من بی‌خویشتن باشم
فراق آمد کنون از وصل برخوردار از سنایی غزنوی غزل 247
1. فراق آمد کنون از وصل برخوردار چون باشم
جدا گردید یار از من جدا از یار چون باشم
روا داری که بی روی تو باشم از سنایی غزنوی غزل 248
1. روا داری که بی روی تو باشم
ز غم باریک چون موی تو باشم
من که باشم که به تن رخت وفای از سنایی غزنوی غزل 249
1. من که باشم که به تن رخت وفای تو کشم
دیده حمال کنم بار جفای تو کشم
چو دانستم که گردنده‌ست از سنایی غزنوی غزل 250
1. چو دانستم که گردنده‌ست عالم
نیاید مرد را بنیاد محکم
ای چهرهٔ تو چراغ عالم از سنایی غزنوی غزل 251
1. ای چهرهٔ تو چراغ عالم
با دیدن تو کجا بود غم