غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 راحتی جان را به گفتار ای پسر آفتی دل را به کردار ای پسر

2 هر چه باید داری از خوبی ولیک نیست کردارت چو گفتار ای پسر

3 مهر و ماهی گر بدندی مهر و ماه سرو قد و لاله رخسار ای پسر

4 بشکنی بازار خوبان جهان چون فرود آیی به بازار ای پسر

1 خویشتن داری کنید ای عاشقان با درد عشق گر چه ما باری نه‌ایم از عشقبازی مرد عشق

2 ما همه دعوی کنیم از عشق از ما به رنج عاشق آن باید که از معنی بود در خورد عشق

3 عشق مردی هست قائم گر بر و جانها برد پاکبازی کو که باشد عاشق و هم برد عشق

4 گرد عشق آنگاه بینی کاب رخ را کم زنی آب رخ در باز تا روزی رسی در گرد عشق

1 ای سنایی دل بدادی در پی دلدار باش دامن او گیر و از هر دو جهان بیزار باش

2 دل به دست دلبر عیار دادن مر ترا گر نبود از عمری اندر عشق او عیار باش

3 بر امید آنکه روزی بوس یابی از لبش گر بباید بود عمری در دهان مار باش

4 چشم را بیدار دار اندر غم او زان کجا دل نداری تا ترا گویم به دل بیدار باش

1 تا به رخسار تو نگه کردم عیش بر خویشتن تبه کردم

2 تا ره کوی تو بدانستم بر رخ از خون دیده ره کردم

3 تا سر زلف تو ربود دلم روز چون زلف تو سیه کردم

4 دست بر دل هزار بار زدم خاک بر سر هزار ره کردم

1 ای یار سر مهر و مراعات تو دارم ای دولت دل خدمت و طاعات تو دارم

2 طاعات و مراعات ترا فرض شناسم جان و دل و دین وقف مراعات تو دارم

3 حاجات تو گر هست به جان و دل و دینم جان و دل و دین از پی حاجات تو دارم

4 یک بار مناجات تو در وصل شنیدم بار دگر امید مناجات تو دارم

1 آن کژدم زلف تو که زد بر دل من نیش از ضربت آن زخم دل نازک من ریش

2 آنجا که بود انجمن لشگر خوبان نام تو بود اول و پای تو بود پیش

3 بنگر که همی با من و با تو چکند چرخ بر هر دو همی چون شمرد مکر و فن خویش

4 هر شب که کند عشق شکیبایی من کم هم در گذرد خوبی و زیبایی تو بیش

1 میر خوبان را کنون منشور خوبی در رسید مملکت بر وی سهی شد ملک بر وی آرمید

2 نامه آن نامه‌ست کاکنون عاشقی خواهد نوشت پرده آن پرده‌ست کاکنون عاشقی خواهد درید

3 دلبران را جان همی بر روی او باید فشاند نوخطان را می همی بر یاد او باید چشید

4 آفت جانهای ما شد خط دلبندش ولیک آفت جان را ز بت رویان به جان باید خرید

1 ای نهاده بر گل از مشک سیه پیچان دو مار هین که از عالم برآورد آن دو مار تو دمار

2 روی تو در هر دلی افروخته شمع و چراغ زلف تو در هر تنی جان سوخته پروانه‌وار

3 هر کجا بوییست خطت تاخته آنجا سپاه هر کجا رنگیست خالت ساخته آنجا قرار

4 آتش عشقت ببرده عالمی را آبروی باد هجرانت نشانده کشوری را خاکسار

1 عاشق مشوید اگر توانید تا در غم عاشقی نمانید

2 این عشق به اختیار نبود دانم که همین قدر بدانید

3 هرگز مبرید نام عاشق تا دفتر عشق بر نخوانید

4 آب رخ عاشقان مریزید تا آب ز چشم خود نرانید

1 ای بس قدح درد که کردست دلم نوش دور از لب و دندان شما بی خبران دوش

2 گه بوسه همی داد بر آن درد لب و چشم گه رقص همی کرد بر آن حال دل و هوش

3 گه عقل همی گفت که ای طبع تو کم نال گه صبر همی گفت که ای آه تو مخروش

4 درد آمده پاداش که هین ای سر و تن داد عشق آمده با نیش که هان ای دل و جان نوش