ز جزع و لعلت ای سیمین بناگوش از سنایی غزنوی غزل 204
1. ز جزع و لعلت ای سیمین بناگوش
دلم پر نیش گشت و طبع پر نوش
چون نهی زلف تافته بر گوش از سنایی غزنوی غزل 205
1. چون نهی زلف تافته بر گوش
چون نهی جعد بافته بر دوش
ای جور گرفته مذهب و کیش از سنایی غزنوی غزل 206
1. ای جور گرفته مذهب و کیش
این کبر فرو نه از سر خویش
آن کژدم زلف تو که زد بر دل از سنایی غزنوی غزل 207
1. آن کژدم زلف تو که زد بر دل من نیش
از ضربت آن زخم دل نازک من ریش
ای زلف تو تکیه کرده بر گوش از سنایی غزنوی غزل 208
1. ای زلف تو تکیه کرده بر گوش
ای جعد تو حلقه گشته بر دوش
ای بس قدح درد که کردست دلم از سنایی غزنوی غزل 209
1. ای بس قدح درد که کردست دلم نوش
دور از لب و دندان شما بی خبران دوش
تا به بستانم نشاندی بر از سنایی غزنوی غزل 210
1. تا به بستانم نشاندی بر بساط انبساط
ناگهانم در برآوردی و ماندی در بساط
ای زلف تو بند و دام عاشق از سنایی غزنوی غزل 211
1. ای زلف تو بند و دام عاشق
ای روی تو ناز و کام عاشق
خویشتن داری کنید ای عاشقان از سنایی غزنوی غزل 212
1. خویشتن داری کنید ای عاشقان با درد عشق
گر چه ما باری نه‌ایم از عشقبازی مرد عشق
تا دل من صید شد در دام عشق از سنایی غزنوی غزل 213
1. تا دل من صید شد در دام عشق
باده شد جان من اندر جام عشق
از حل و از حرام گذشتست کام از سنایی غزنوی غزل 214
1. از حل و از حرام گذشتست کام عشق
هستی و نیستی ست حلال و حرام عشق
تا جهان باشد نخواهم در از سنایی غزنوی غزل 215
1. تا جهان باشد نخواهم در جهان هجران عشق
عاشقم بر عشق و هرگز نشکنم پیمان عشق