غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 دل به تحفه هر که او در منزل جانان کشد از وجود نیستی باید که خط بر جان کشد

2 در نوردد مفرش آزادگی از روی عقل رخت بدبختی ز دل از خانهٔ احزان کشد

3 گر چه دشوارست کار عاشقی از بهر دوست از محبت بر دل و جان رخت عشق آسان کشد

4 رهروی باید که اندر راه ایمان پی نهد تا ز دل پیمانهٔ غم بر سر پیمان کشد

1 گر تو پنداری که جز تو غمگسارم نیست هست ور چنان دانی که جز تو خواستگارم نیست هست

2 یا به جز عشق تو از تو یادگارم هست نیست یا قدم در عشق تو سخت استوارم نیست هست

3 یا به جز بیدادی تو کارزارم هست نیست یا به بیداد تو با تو کارزارم نیست هست

4 یا سپید و روشن از تو کار و بارم هست نیست یا سیاه و تیره بی تو روزگارم نیست هست

1 سبب عاشقان نه نیکوییست آفت دلبران نه مه روییست

2 عشق ذات و صفات شرکت نیست بت پرستیدن از سیه روییست

3 عشق هم عاشقست و هم معشوق عشق دو رویه نیست یکروییست

4 مایهٔ عشق بی‌نصیبی دان هر که گوید جز این سمر گوییست

1 جمع خراباتیان سوز نفس کم کنید باده نهانی خورید بانگ جرس کم کنید

2 نیست جز از نیستی سیرت آزادگان در ره آزادگان صحو و درس کم کنید

3 راه خرابات را جز به مژه نسپرید مرکب طامات را زین هوس کم کنید

4 مجمع عشاق را قبلهٔ رخ یار بس چون به نماز اندرید روی به پس کم کنید

1 کسی کاندر تو دل بندد همی بر خویشتن خندد که جز بی معنیی چون تو چو تو دلدار نپسندد

2 وگر نو کیسهٔ عشق تو از شوخی به دست آری قباها کز تو در پوشد کمرها کز تو در بندد

3 ز عمر و صبر و دین ببرید آنکو بست بر تو دل ز جاه و مال و جان بگسست هر کو با تو پیوندد

4 سنایی گر به تو دل داد بستاند که بدعهدی گزافست این چنین زیرک ز ناجنسی کمر رندد

1 جانا به جز از عشق تو دیگر هوسم نیست سوگند خورم من که بجای تو کسم نیست

2 امروز منم عاشق بی مونس و بی‌یار فریاد همی خواهم و فریاد رسم نیست

3 در عشق نمی‌دانم درمان دل خویش خواهم که کنم صبر ولی دست رسم نیست

4 خواهم که به شادی نفسی با تو برآرم از تنگ دلی جانا جای نفسم نیست

1 اقتدا بر عاشقان کن گر دلیلت هست درد ور نداری درد گرد مذهب رندان مگرد

2 ناشده بی عقل و جان و دل درین ره کی شوی محرم درگاه عشقی با بت و زنار گرد

3 هر که شد مشتاق او یکبارگی آواره شد هر که شد جویای او در جان و دل منزل نکرد

4 مرد باید پاکباز و درد باید مرد سوز کان نگارین روی عاشق می نخواهد کرد مرد

1 روی او ماهست اگر بر ماه مشک افشان بود قد او سروست اگر بر سرو لالستان بود

2 گر روا باشد که لالستان بود بالای سرو بر مه روشن روا باشد که مشک افشان بود

3 دل چو گوی و پشت چون چوگان بود عشاق را تا زنخدانش چو گوی و زلف چون چوگان بود

4 گر ز دو هاروت او دلها نژند آید همی درد دلها را ز دو یاقوت او درمان بود

1 سرگران از چشم دلبر دوش چون بر ما گذشت اشک خون کردم ز غم چون بر من از عمدا گذشت

2 من ز غم رفتم ولی ترسیدم از نظاره‌ای کاندرین ساعت برین ره حور یا حورا گذشت

3 گفت خورشید خرامان دیدم و ماه سما کز تکبر دوش او ابر بر زهرهٔ زهرا گذشت

4 لولو لال همی بارم ز عشقش در کنار کز کنارم ناگهان آن لولو لالا گذشت

1 تا سوی خرابات شد آن شاه خرابات همواره منم معتکف راه خرابات

2 کردند همه خلق همی خطبهٔ شاهی چون خیل خرابات بر آن شاه خرابات

3 من خود چه خطر دارم تا بنده نباشم چون شاه خرابات بود ماه خرابات

4 گر صومعهٔ شیخ خبر یابد ازین حرف حقا که شود بندهٔ خرگاه خرابات