غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 صحبت معشوق انتظار نیرزد بوی گل و لاله زخم خار نیرزد

2 وصل نخواهم که هجر قاعدهٔ اوست خوردن می محنت خمار نیرزد

3 ز آن سوی دریای عشق گر همه سودست آنهمه نسود آفت گذار نیرزد

4 این دو سه روز غم وصال و فراقت اینهمه آشوب کار و بار نیرزد

1 عشق آن معشوق خوش بر عقل و بر ادراک زد عشق بازی را بکرد و خاک بر افلاک زد

2 بر جمال و چهرهٔ او عقلها را پیرهن نعرهٔ عشق از گریبان تا به دامن چاک زد

3 حسن او خورشید و ماه و زهره بر فتراک بست لطف او در چشم آب و باد و آتش خاک زد

4 آتش عشقش جنیبتهای زر چون در کشید آب حیوانش به خدمت چنگ در فتراک زد

1 خوبت آراست ای غلام ایزد چشم بد دورخه به نام ایزد

2 نافرید و نیاورید به حسن هیچ صورت چو تو تمام ایزد

3 در جهان جمالت از رخ و زلف بهم آورد صبح و شام ایزد

4 سبب آبروی جانها کرد خاک کوی تو گام گام ایزد

1 زهی مه رخ زهی زیبا بنامیزد بنامیزد زهی خوشخو زهی والا بنامیزد بنامیزد

2 غبار نعل اسب تو به دیده درکشد حورا زهی سیرت زهی آسا بنامیزد بنامیزد

3 ز شرم روی و دندانت خجل پروین و مه هر شب زهی زهره زهی جوزا بنامیزد بنامیزد

4 ز خجلت سرو قدت را همی گوید پس از سجده زهی قامت زهی بالا بنامیزد بنامیزد

1 زهی چابک زهی شیرین بنامیزد بنامیزد زهی خسرو زهی شیرین بنامیزد بنامیزد

2 میان مجلس عشرت ز گم گویی و خوشخویی زهی سوسن زهی نسرین بنامیزد بنامیزد

3 میان مردمان اندر ز خوش خویی و دلجویی زهی زهره زهی پروین بنامیزد بنامیزد

4 دو قبضه جان همی باشد به غمزه ناوک مژگانت زهی ناوک زهی زوبین بنامیزد بنامیزد

1 چه رنگهاست که آن شوخ دیده نامیزد که تا مگر دلم از صحبتش بپرهیزد

2 گهی ز طیره گری نکته‌ای دراندازد گهی به بلعجبی فتنه‌ای برانگیزد

3 به هیچ وقت به بازی کرشمه‌ای نکند که صد هزار دل از غمزه درنیاویزد

4 گهی کزو به نفورم بر من آید زود گهش چو خوانم با من به قصد بستیزد

1 دگر گردی روا باشد دلم غمگین چرا باشد جهان پر خوبرویانند آن کن کت روا باشد

2 ترا گر من بوم شاید وگر نه هم روا باشد ترا چون من فراوانند مرا چون تو کجا باشد

3 جفاهای تو نزد من مکافاتش به جا باشد ولیکن آن کند هر کس که از اصلش سزا باشد

4 نگویند ای مسلمانان هرانکو مبتلا باشد نباشد مبتلا الا خداوند بلا باشد

1 معشوق که او چابک و چالاک نباشد آرام دل عاشق غمناک نباشد

2 از چرخ ستمکاره نباشد به غم و بیم آن را که چو تو دلبر بی باک نباشد

3 در مرتبه از خاک بسی کم بود آن جان کو زیر کف پای تو چون خاک نباشد

4 نادان بود آنکس که ترا دید و از آن پس از مهر دگر خوبان دل پاک نباشد

1 هر دل که قرین غم نباشد از عشق بر او رقم نباشد

2 من عشق تو اختیار کردم شاید که مرا درم نباشد

3 زیرا که درم هم از جهانست جانان و جهان بهم نباشد

4 با دیدن رویت ای نگارین گویی که غمست غم نباشد

1 در مهر ماه زهدم و دینم خراب شد ایمان و کفر من همه رود و شراب شد

2 زهدم منافقی شد و دینم مشعبدی تحقیقها نمایش و آبم سراب شد

3 ایمان و کفر چون می و آب زلال بود می آب گشت و آب می صرف ناب شد

4 دوش از پیاله‌ای که ثریاش بنده بود صافی می درو چو سهیل و شراب شد