روی او ماهست اگر بر ماه از سنایی غزنوی غزل 132
1. روی او ماهست اگر بر ماه مشک افشان بود
قد او سروست اگر بر سرو لالستان بود
از هر چه گمان بر دلم یار از سنایی غزنوی غزل 133
1. از هر چه گمان بر دلم یار نه آن بود
پندار بد آن عشق و یقین جمله گمان بود
نور تا کیست که آن پردهٔ از سنایی غزنوی غزل 134
1. نور تا کیست که آن پردهٔ روی تو بود
مشک خود کیست که آن بندهٔ موی تو بود
با او دلم به مهر و مودت یگانه از سنایی غزنوی غزل 135
1. با او دلم به مهر و مودت یگانه بود
سیمرغ عشق را دل من آشیانه بود
هر کرا در دل خمار عشق و برنایی از سنایی غزنوی غزل 136
1. هر کرا در دل خمار عشق و برنایی بود
کار او در عاشقی زاری و رسوایی بود
هر زمان از عشقت ای دلبر از سنایی غزنوی غزل 137
1. هر زمان از عشقت ای دلبر دل من خون شود
قطره‌ها گردد ز راه دیدگان بیرون شود
ای یار بی تکلف ما را نبید از سنایی غزنوی غزل 138
1. ای یار بی تکلف ما را نبید باید
وین قفل رنج ما را امشب کلید باید
ترا باری چو من گر یار باید از سنایی غزنوی غزل 139
1. ترا باری چو من گر یار باید
ازین به مر مرا تیمار باید
تا رقم عاشقی در دلم آمد از سنایی غزنوی غزل 140
1. تا رقم عاشقی در دلم آمد پدید
عاشقی از جان من نبست آدم برید
لشکر شب رفت و صبح اندر رسید از سنایی غزنوی غزل 141
1. لشکر شب رفت و صبح اندر رسید
خیز و مهرویا فراز آور نبید
اقتدا بر عاشقان کن گر دلیلت از سنایی غزنوی غزل 142
1. اقتدا بر عاشقان کن گر دلیلت هست درد
ور نداری درد گرد مذهب رندان مگرد
معشوق مرا ره قلندر زد از سنایی غزنوی غزل 143
1. معشوق مرا ره قلندر زد
زان راه به جانم آتش اندر زد