غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 معشوق به سامان شد تا باد چنین باد کفرش همه ایمان شد تا باد چنین باد

2 زان لب که همی زهر فشاندی به تکبر اکنون شکر افشان شد تا باد چنین باد

3 آن غمزه که بد بودی با مدعی سست امروز بتر زان شد تا باد چنین باد

4 آن رخ که شکر بود نهانش به لطافت اکنون شکرستان شد تا باد چنین باد

1 دوش رفتم به سر کوی به نظارهٔ دوست شب هزیمت شده دیدم ز دو رخسارهٔ دوست

2 از پی کسب شرف پیش بناگوش و لبش ماه دیدم رهی و زهره سما کارهٔ دوست

3 گوشها گشته شکر چین که همی ریخت ز نطق حرفهای شکرین از دو شکر پارهٔ دوست

4 چشمهای همه کس گشته تماشاگه جان نز پی بلعجبی از پی نظارهٔ دوست

1 در کوی ما که مسکن خوبان سعتریست از باقیات مردان پیری قنلدریست

2 پیری که از مقام منیت تنش جداست پیری که از بقای بقیت دلش بریست

3 تا روز دوش مست و خرابات اوفتاده بود بر صورتی که خلق برو بر همی گریست

4 گفتم و را بمیر که این سخت منکرست گفتا که حال منکری از شرط منکریست

1 تا رقم عاشقی در دلم آمد پدید عاشقی از جان من نبست آدم برید

2 در صفت عاشقی لفظ و عبارت بسوخت حرف و بیان شد نهان نام و نشان شد پدید

3 قافله اندر گذشت راه ز ما شد نهان گشت ز ما منقطع هر که به ما در رسید

4 مشکل درد مرا چرخ نداند گشاد محمل عشق مرا خاک نیارد کشید

1 عاشق و یار یار باید بود در همه کار یار باید بود

2 گر همه راحت و طرب طلبی رنج بردار یار باید بود

3 روز و شب ز اشک چشم و گونهٔ زرد در و دینار یار باید بود

4 ور گل دولتت همی باید خستهٔ خار یار باید بود

1 توبهٔ من جزع و لعل و زلف و رخسارت شکست دی که بودم روزه‌دار امروز هستم بت‌پرست

2 از ترانهٔ عشق تو نور نبی موقوف گشت وز مغابهٔ جام تو قندیلها بر هم شکست

3 رمزهای لعل تو دست جوانمردان گشاد حلقه‌های زلف تو پای خردمندان ببست

4 ابروی مقرونت ای دلبر کمان اندر کشید ناوک مژگانت ای جانان دل و جانم بخست

1 ای مستان خیزید که هنگام صبوحست هر دم که درین حال زنی دام فتوحست

2 آراست همه صومعه مریم که دم صبح صاحبت خبر گلشن و نزهتگه روحست

3 یک مطربتان عقل و دگر مطرب عشقست یک ساقیتان حور و دگر ساقی روحست

4 طوفان بلا از چپ و از راست برآمد در باده گریزید که آن کشتی نوحست

1 دارم سر خاک پایت ای دوست آیم به در سرایت ای دوست

2 آنها که به حسن سرفرازند نازند به خاکپایت ای دوست

3 چون رای تو هست کشتن من راضی شده‌ام برایت ای دوست

4 خون نیز ترا مباح کردم دیگر چکنم به جایت ای دوست

1 زهی چابک زهی شیرین بنامیزد بنامیزد زهی خسرو زهی شیرین بنامیزد بنامیزد

2 میان مجلس عشرت ز گم گویی و خوشخویی زهی سوسن زهی نسرین بنامیزد بنامیزد

3 میان مردمان اندر ز خوش خویی و دلجویی زهی زهره زهی پروین بنامیزد بنامیزد

4 دو قبضه جان همی باشد به غمزه ناوک مژگانت زهی ناوک زهی زوبین بنامیزد بنامیزد

1 لشکر شب رفت و صبح اندر رسید خیز و مهرویا فراز آور نبید

2 چشم مست پر خمارت باز کن کز نشاطت صبرم از دل بر پرید

3 مطرب سرمست را آواز ده چون ز میخانه عصیر اندر رسید

4 پر مکن جام ای صنم امشب چو دوش کت همه جامه چکانه بر چکید