غزلیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 نور رخ تو قمر ندارد شیرینی تو شکر ندارد

2 خوش باد عشق خوبرویی کز خوبی او خبر ندارد

3 دارندهٔ شرق و غرب سلطان والله که چو تو دگر ندارد

4 رضوان بهشت حق یقینم چون تو به سزا پسر ندارد

1 آنی که چو تو گردش ایام ندارد سلطان چو تو معشوق دلارام ندارد

2 چون دانهٔ یاقوت تو گل دانه ندارد چون دام بناگوش توبه دام ندارد

3 بادی نبرد در همه آفاق که از ما سوی لب تو نامه و پیغام ندارد

4 دادی ندهد عشق تو ما را که در آن داد بی داد تو افراخته صمصام ندارد

1 تا لب تو آنچه بهتر آن برد کس ندانم کز لب تو جان برد

2 دل خرد لعل تو و ارزان خرد جان برد جزع تو و آسان برد

3 کیست آن کو پیش تو سجده نبرد بنده باری از بن دندان برد

4 زلف تو چوگان به دست آمد پدید صبر کن تا گوی در میدان برد

1 منم که دل نکنم ساعتی ز مهر تو سرد ز یاد تو نبوم فرد اگر بوم ز تو فرد

2 اگر زمانه ندارد ترا مساعد من زمانه‌را و تو را کی توان مساعد کرد

3 جز آنکه قبله کنم صورت خیال ترا همی گذارم با آب چشم و با رخ زرد

4 همه دریغ و همه درد من ز تست و ز تو به باد تو گرم و به باد سرد تو سرد

1 زلف پر تابت مرا در تاب کرد چشم پر خوابت مرا بی خواب کرد

2 با تن من کرد نور عارضت آنکه با تار قصب مهتاب کرد

3 عنبرین زلف چو چوگان خم گرفت تا دلم چو گوی در طبطاب کرد

4 وان لب عناب گونت طعنه کرد تا سرشگم سرخ چون عناب کرد

1 عاشقی تا در دل ما راه کرد اغلب انفاس ما را آه کرد

2 بود هر باری دلم عاشق به طوع برد و زیر پای عشق اکراه کرد

3 عیش چون نوش مرا چون زهر کرد صبر چون کوه مرا چون کاه کرد

4 باز در شهر مسلمانان مغی کرد ما را بسته و ناگاه کرد

1 سوال کرد دل من که دوست با تو چه کرد چرات بینم با اشک سرخ و با رخ زرد

2 دراز قصه نگویم حدیث جمله کنم هر آنچه گفت نکرد و هر آنچه کشت نخورد

3 جفا نمود و نبخشود و دل ربود و نداد وفا بگفت و نکرد و جفا نگفت و بکرد

4 چو پیشم آمد کردم سلام روی بتافت چو آستینش گرفتم گفت بردا برد

1 روی خوبت نهان چه خواهی کرد شورش عاشقان چه خواهی کرد

2 مشک زلفی و نرگسین چشمی تا بدان نرگسان چه خواهی کرد

3 خونم از دیدگان بپالودی رنج این دیدگان چه خواهی کرد

4 هر زمان با تو یار اندیشم تا تو اندر جهان چه خواهی کرد

1 ناز را رویی بباید همچو ورد چون نداری گرد بدخویی مگرد

2 یا بگستر فرش زیبایی و حسن یا بساط کبر و ناز اندر نورد

3 نیکویی و لطف گو با تاج و کبر کعبتین و مهره گو با تخته نرد

4 در سرت بادست و بر رو آب نیست پس میان ما دو تن زین‌ست گرد

1 ای کم شده وفای تو این نیز بگذرد و ا فزون شده جفای تو این نیز بگذرد

2 زین بیش نیک بود به من بنده رای تو گر بد شدست رای تو این نیز بگذرد

3 گر هست بی گناه دل زار مستمند در محنت و بلای تو این نیز بگذرد

4 وصل تو کی بود نظر دلگشای تو گر نیست دلگشای تو این نیز بگذرد