آن دل آرام که دل آینه دار از سحاب اصفهانی غزل 96
1. آن دل آرام که دل آینه دار رخ اوست
دوستش دارم و داند که ورا دارم دوست
عشق جانان را به جز ویرانهٔ از سحاب اصفهانی غزل 97
1. عشق جانان را به جز ویرانهٔ دل خانه نیست
ز آنکه او گنج است و جای گنج جز ویرانه نیست
خطا نکرده بود روزم از تو از سحاب اصفهانی غزل 98
1. خطا نکرده بود روزم از تو تار عبث
مراست شکوه خود از جور روزگار عبث
به غیر مرگ که دور از توام از سحاب اصفهانی غزل 99
1. به غیر مرگ که دور از توام به آن محتاج
گر آن طبیب علاجم نمی کند چه علاج
آنرا که درد عشق تو ره یافت از سحاب اصفهانی غزل 100
1. آنرا که درد عشق تو ره یافت در مزاج
مرگ است یا وصال یکی زین دواش علاج
هر که را در کیش او نهی است از سحاب اصفهانی غزل 101
1. هر که را در کیش او نهی است راح
خون او در کیش میخواران مباح
ز صاف راح بکش هر صباح جام از سحاب اصفهانی غزل 102
1. ز صاف راح بکش هر صباح جام صبوح
که صبح موسم عیش است و راح لذت روح
ز شیخ ما چه شماری هزار از سحاب اصفهانی غزل 103
1. ز شیخ ما چه شماری هزار فعل قبیح؟
همین بس است که شد منکر جمال صبیح
پوشد اگر نهان نه کنی در از سحاب اصفهانی غزل 104
1. پوشد اگر نهان نه کنی در نقاب رخ
از شرم آفتاب رخت آفتاب رخ
فغان که زاغ به گلشن زبسکه از سحاب اصفهانی غزل 105
1. فغان که زاغ به گلشن زبسکه شد گستاخ
بجای بلبل مسکین نشست بر سر شاخ
عشقت ز هر چه جز تو فراموشی از سحاب اصفهانی غزل 106
1. عشقت ز هر چه جز تو فراموشی آورد
وصل تو آن شراب که بیهوشی آورد
نگیرد تا دلت در دل دری از سحاب اصفهانی غزل 107
1. نگیرد تا دلت در دل دری چند
بدل بگشا ز زخم خنجری چند