غزلیات در دیوان اشعار سحاب اصفهانی

1 به کوی یار مرا جور آسمان نگذاشت گذاشت اینکه بمانم به کویش آن نگذاشت

2 فغان ز بیم خزان داشت بلبل و گلچین گلی بگلشن تا موسم خزان نگذاشت

3 نه از هلاک من پیر آن جوان نگذشت که در جهان کسی از پیر و از جوان نگذاشت

4 مرا جفای تو نگذاشت بر در تو و من ز شرم روی تو گفتم که پاسبان نگذاشت

1 آنکه بی غم نه یک زمان دل ماست آنچه با غم سرشته شد گل ماست

2 ما که ایم و کجاست کوی حبیب غرقه ی بحر عشق ساحل ماست

3 چشم بینانه ورنه در همه جا صورت دوست در مقابل ماست

4 ما بفکر وفای یارو فلک متحیر ز فکر باطل ماست

1 مدار امید وفا از دلی که کین دانست چه جای اینکه ندانست آن و این دانست

2 بتان به غیر جفا نیز کارها دانند نگار ماست که در دلبری همین دانست

3 دلش به محفل گیتی نکرد میل نشاط کسی که لذت سوز دل حزین دانست

4 هر آنکه دید خط و روی وقامت و بر او بنفشه و گل و شمشاد و یاسمین دانست

1 مدعی بی تو در بلای من است دور گردون به مدعای من است

2 چون در افتد بکار من گرهی تا لب او گره گشای من است

3 همه خلق آگهند و من به گمان کآگه از حال من خدای من است

4 چون بمقصد رسم که در ره عشق؟ دل گمراه رهنمای من است

1 جز دام توام شکر که جای دگری نیست ور هست مرا جای دگر بال و پری نیست

2 می نوش چه اندیشه ات از رنج خمار است آن عیش کدام است که بی دردسری نیست

3 ضدند نکویی و وفا ورنه که دیده است هرگز پدری را که بفکر پسری نیست

4 دانم اگر این است مرا قوت پرواز وقتی که بگلشن رسم از گل خبری نیست

1 تا زهر صید نه در دام تو غوغایی هست میتوان گفت که خوش تر زچمن جایی هست

2 گر چه خواهند از او داد من، اما نتوان بی سبب کشته شد امروز که فردایی هست

3 با وجودم به دلی غم نه و تا من هستم غم نداند که به غیر از دل من جایی هست

4 جان به کف دارم و دانم به کلافی ندهند یوسفی را که به هر گوشه زلیخایی هست

1 نه همین کوی تو از لوث رقیبان پاک نیست هر گلستانی که بینی بی خس و خاشاک نیست

2 کی از آن زلف پریشانم پریشان نیست حال یا از آن چاک گریبانم گریبان چاک نیست

3 بهر دفع رنج هر زهری بسی تریاک هست زهر هجران را بجز شهد لبت تریاک نیست

4 آنکه باید مهربان شاه است با من ای رقیب باکم از کین توو بی مهری افلاک نیست

1 با آنکه هیچ میل کسی در دل تو نیست کس نیست در جهان که دلش مایل تو نیست

2 گر داشت بود شامل حال رقیب هم عیب تو نیست رحمی اگر در دل تو نیست

3 ای بحر عشق تا چه خطرناک لجه ای کز هیچ سو مرا بنظر ساحل تو نیست

4 ای راه وصل تا چه طریقی که خضر را در وادی تو راه به سر منزل تو نیست

1 خوش آنکه چشم تو گاهی بمن نگاهی داشت نداشت گاهی اگر التفات گاهی داشت

2 گذشت آنکه دل آن نگار سنگین دل حذر ز ناله و اندیشه ی ز آهی داشت

3 عجب نبود که او بگذرد ز جرم دلم بجز گناه محبت اگر گناهی داشت

4 شدم هلاک غم او و بد گمانی بین که در محبت من باز اشتباهی داشت

1 گفتی دل از قفای نکویان کدام رفت هر جا که دید سر و قدی خوش خرام رفت

2 دانی که داشت توبه ی من تا به کی ثبات چندان که از سبو می گلگون به جام رفت

3 هرگز نمی شود که شود نام او بلند در عاشقی کسی که پی ننگ و نام رفت

4 بادش حرام لذت سنگ جفای تو مرغ دلم که بیهده زان طرف بام رفت