غزلیات در دیوان اشعار سحاب اصفهانی

1 چه عجب گر دلم از عشق تو در تاب و تبست؟ هر که در تاب و تبی نیست ازین غم عجب است

2 نخل آرد رطب اما چو قدت موزون نیست قد موزون تو سرویست که بارش رطب است

3 تا چه ملت بگزینیم و چه آئین که پدید کف موسی زرخ انفاس مسیحش ز لب است

4 گفتی ام تا بکنی رهسپر ودای شوق تا مرا قوت رفتار به پای طلب است

1 به بزم ای زاهد اینک می سبیل است اگر وقتی به جنت سلسبیل است

2 رود جان از تن و جانان به محمل من و او هر دو را عزم رحیل است

3 غم او بر خلاف نار نمرود در اول چون گلستان خلیل است

4 دلیل من به گمراهی همین بس که دل در وادی عشقم دلیل است

1 ندارد تحفهٔ جان گر حقارت زما صد جان و از او یک اشارت

2 عبارت از حیات جاودان چیست؟ لب شیرین آن شیرین عبارت

3 بهای بوسه ی جان بخش جان خواست ندانم چیست سودش زین تجارت؟

4 اگر از شوق خواهی نسپرم جان نهان از من به قتلم کن اشارت

1 مرا طاقت پرو غم اندکی نیست گر این بسیار آن نیز اندکی نیست

2 غم افزون، صبر کم امید بسیار به دل در عاشقی دردم یکی نیست

3 کند منع رمیدن شوق دامت تو پنداری که صید زیرکی نیست؟

4 بسی افتاده سر در عرصه ی عشق ولی زخمی پدید از تارکی نیست

1 دو عقیقت دو چشمه ی نوش است هم گهر پاش و گهر پوش است

2 تا به خون ریختن نویدم داد در تنم خون ز شوق در جوش است

3 صبر و هوشی نماند زانکه لبت رهزن صبر و آفت هوش است

4 با وجود خیال او چه عجب اگرم نام خود فراموش است

1 اگر این روزگار و این زمانه است به عالم قصهٔ راحت فسانه است

2 به من دارد گمان نیم‌جانی به قاصد مژدهٔ وصلم بهانه است

3 به کنج دام او جایی که هرگز نمی‌آید به یادم آشیانه است

4 دل خلقی از آن زلف پریشان پریشان همچو زلف او ز شانه است

1 در حریم وصل تو از رشک کارم مشکل است کز تو گل بر دامن و از غیر خارم بر دل است

2 من ز سرو خوش خرام چون تویی پا در گلم قمری از سروی که از شرم تو پایش در گل است

3 خون ز حسرت در تنم جوشد چو بینم هر کجا پنجهٔ صیدافگنی رنگین به خون بسمل است

4 گو میفزا از تغافل در دل آه حسرتم زانکه زآه غافل حسرت نصیبان غافل است

1 چون خیال او ز جان مهجور نیست دور از او گر زنده باشم دور نیست

2 از رخ خوبان نبیند نور او هر که را در دیدهٔ دل نور نیست

3 در نظر بازی ارباب نظر حسن زیبا منظران منظور نیست

4 ترک سر چون لازم شورید گیست هر که را سر هست در سر شور نیست

1 فغان زاغ درین باغ با هزار یکی است گلیش کاین دو یکی نیست از هزار یکی است

2 یکی است جور و جفا گر چه پیش غیر دو تاست دو تاست عشق و هوس گرچه پیش تاریکی است

3 همان بود به دل عندلیب خار ملال به باغ اگر همه گل صد هزار و خار یکی است

4 بقصد صید دلم هر کس افگند تیری چه شد که این همه صیاد را شکار یکی است

1 سویش ره آمد شد هر بوالهوسی نیست کو در دل و جز او بدلم راه کسی نیست

2 با ناله ی دل نیست ز واماندگیم باک در گوش من اکنون که صدای جرسی نیست

3 گفتم که بر آرم نفسی با وی و اکنون کز لطف به بالین من آمد نفسی نیست

4 گوشی به حدیث چو منی نیز توان داد تا حرفی از آسایش کنج قفسی نیست