غزلیات در دیوان اشعار سحاب اصفهانی

1 آن چه شمعی است فروزنده رخ یار من است آن چه روشن نه از آن شمع شب تار من است

2 آن چه ناز تو فزون می کند و رحم تو کم اثر صبر کم و ناله ی بسیار من است

3 آن چه از کار کسان عقده گشاید لب توست آن چه آسان نشود هرگز از آن کار من است

4 غمگسارم تویی و بی تو چنانم که کنون دشمن من به غم عشق تو غم خوار من است

1 تا صحبت یار دلنواز است دل از همه عیش بی نیاز است

2 هر گل که شکفته از مزارم چشمی است که بر ره تو باز است

3 بیداری چشم ما چه داند چشم تو که مست خواب ناز است

4 غم کشتم و یافتم که آخر نا سازی دهر چاره ساز است

1 بگذشت زجان هر کس و از آن سر کو رفت آنجا به چه کار آمد و زآنجا به چه رو رفت

2 خونی که روا بود که از تیغ تو ریزد از حسرت تیغت همه از دیده فرو رفت

3 بودم ز می یار چنان مست که امسال کی باده ندانم به خم از خم به سبو رفت

4 دل خون شد و از چشمم اگر ریخت چه چاره باز آمدنی نیست هر آبی که زجو رفت

1 زاهل امتحان کس در میان نیست که بر دست تو تیغ امتحان نیست

2 جفای او به کام تست از آن دل به فکر انتقام آسمان نیست

3 حباب آسا گشودم چشم و دیدم که چیزی از وجودم در میان نیست

4 مگر دستار بر رطل گران داد که شیخ شهر با ما سر گران نیست

1 پایان شب هجر تو خواهم پی حاجات هر گه که بر آرم به فلک دست مناجات

2 گفتی که به خواب تو بیایم شب هجران در دیده ی من خواب و شب هجر تو هیهات

3 هم جان دهد و هم بستاند لبت آری از معجز عیسی بودش بیش کرامات

4 با یاد توام دوش عجب بزم خوشی بود تا بر سرم امروز چه آید ز مکافات

1 چو حاصل است ترا وصل یار حور سرشت خلاف منطق و عقل است آرزوی بهشت

2 تو خود به دور زمان سرنوشت ساز خودی چنانکه میدرود هر چه را که دهقان کشت

3 اگر دچار شود چشم دل به بدبینی بدیده منظر زیبای دهر باشد زشت

4 همیشه زنده به دلهاست نام او آنکو برفت و نام نکوئی بیادگار بهشت

1 بر سر رحم آسمان و یار به کین است آه که دشمن چنان و دوست چنین است

2 نرگس او رهزن دل آفت دین است شیفته ی چشم او هم آن وهم این است

3 در نفس آخرین نهفته رخ از من یافت که وقت نگاه باز پسین است

4 پای براینم که از درت نگذارم گر همه در روضه ی بهشت برین است

1 داد چو بر زلف سمن سا شکست در شکن زلف چو دلها شکست

2 دل به فغان کرد دل دوست نرم شیشه ببیند که خارا شکست

3 خانه ی صبرم شده ویران ز اشک کشتی ام از موجه ی دریا شکست

4 یاد دل افتادم و آن چشم مست مستی اگر شیشه ی صهبا شکست

1 با غیر ز می پر است جامت شادیم به عیش ناتمامت

2 اندیشه ی مرهم ارکند دل گو لذت زخم او حرامت

3 انکار قیامت ارکند کس برخیز که بنگرد قیامت

4 ای مرغ دل از نخست گسترد دامی ز وفا و کرد رامت

1 در دلم خار غم خلیدهٔ اوست پشتم از بار دل خمیدهٔ اوست

2 تیغ کین هر زمان کشیدهٔ اوست صید دل‌ها به خون تپیدهٔ اوست

3 دل من یا تنور پیرزن است کآتش آه، آب دیدهٔ اوست

4 شهد مهر آنکه کام او بخشد کام زهر آنکه غم چشیدهٔ اوست