هر گل که پس از مردنم از از سحاب اصفهانی غزل 108
1. هر گل که پس از مردنم از خاک بر آمد
خاریست که از عشق گلی بر جگر آمد
اگر کام من سال و ماهی برآید از سحاب اصفهانی غزل 109
1. اگر کام من سال و ماهی برآید
ز آهی است کز سینه گاهی برآید
با چشم تر هر جا روم کآن از سحاب اصفهانی غزل 110
1. با چشم تر هر جا روم کآن سرو بالا بگذرد
دردا که سیل اشک ما نگذارد آنجا بگذرد
گر یار بحالم نظری داشته از سحاب اصفهانی غزل 111
1. گر یار بحالم نظری داشته باشد
باشد که زحالم خبری داشته باشد
میل رفتن گر از آن گوشه از سحاب اصفهانی غزل 112
1. میل رفتن گر از آن گوشه ی بامم باشد
لذت سنگ جفای تو حرامم باشد
دل که او بیخبر از روز سیاهش از سحاب اصفهانی غزل 113
1. دل که او بیخبر از روز سیاهش باشد
گو سر زلف سیاه تو گواهش باشد
گفتی دل نا شاد توان کرد از سحاب اصفهانی غزل 114
1. گفتی دل نا شاد توان کرد
آری چو یکی بوسه توان داد توان کرد
زروی لطف اگر یار در کنار از سحاب اصفهانی غزل 115
1. زروی لطف اگر یار در کنار نشیند
عجب مدار که گل در کنار خار نشیند
ساقی بیار باده که ایام از سحاب اصفهانی غزل 116
1. ساقی بیار باده که ایام دی رسید
گر دی رسید شکر خدا را که می رسید
هر آن خصمی که با من آسمان از سحاب اصفهانی غزل 117
1. هر آن خصمی که با من آسمان کرد
شرار آه من با او همان کرد
که با آن شاه خوبان شمه‌ای از سحاب اصفهانی غزل 118
1. که با آن شاه خوبان شمه‌ای از حال من گوید
به ماه مصر حال ساکن بیت‌الحزن گوید
نیند طالب می عاشقان که از سحاب اصفهانی غزل 119
1. نیند طالب می عاشقان که خوردستند
زجام عشق شرابی که تا ابد مستند