غزلیات در دیوان اشعار سحاب اصفهانی

1 خواهم اگر به کوی تو خاکی به سر کنم باید نخست چاره ی این چشم تر کنم

2 گوید مخواه ناله در آن دل اثر ز من کآن سنگ خاره نیست که در وی اثر کنم

3 از سنگ جور چون پردش طایری ز بام من شکر از شکستگی بال و پر کنم

4 آن به که با حدیث غم آن جهان جان افسانه های هر دو جهان مختصر کنم

1 بر سر نازش در آن کو با رقیبان نیستم در ره عشق این مخواه از من که من آن نیستم

2 زین خوشم کز بس که با من در خیال دشمنی است هر کجا هستم ز چشم دوست پنهان نیستم

3 در بهای بوسه ی جان بخش جان خواهی ز من جان من اکنون که میدانی به تن جان نیستم

4 آن مه افزون است در حسن از مه کنعان ولی من به طاقت در غمش چون پیر کنعان نیستم

1 چو باشد آن لب میگون شراب ارغوانی هم بگو وصف زلال کوثر آب زندگانی هم

2 به کویش رفتم و از ضعف نتوانم که باز آمد توانایی به کار آمد مرا و ناتوانی هم

3 ز خط گیرم که کم شد کبر و ناز او عبث باشد که با یارانش افزون شد تغافل سر گرانی هم

4 نه بنوازد ز مهرم نه کشد از کین نمیدانم مه بی مهر من نامهربان با مهربانی هم

1 این چه دام است ندانم که در آن افتادم؟! کآشیان و گل و گلشن همه رفت از یادم

2 به سوی من نظر زاهدی افتاده مگر که چنین از نظر پیر مغان افتادم

3 چرخ خواهد کند اجزای وجودم همه خاک لیک جائی که به کوی تو نیارد بادم

4 سر به پیچم اگر از صحبت رندان یارب مبتلا ساز به هم صحبتی زهادم

1 خوش آنکه ره عیش به اغیار گرفتیم کام دل خویش از لب دلدار گرفتیم

2 زین اشک که اکنون ره ما بست از آن کوی در آن سر کوه راه به اغیار گرفتیم

3 در محفل او مدعی از غیرت ما بار بر بست بصد حسرت و ما بار گرفتیم

4 دردا که سپردیم به زاغ و زغن آخر جائیکه بصد سعی به گلزار گرفتیم

1 به کوی می فروش افتاد راهم ز آسیب حوادث در پناهم

2 به غیر از دل که آن هم مایل تست که خواهد بود در محشر گواه هم

3 سیه کاری چشمان سیاهم نشاند آخر به این روز سیاهم

4 نبودش خاطر از قتلم تسلی به حرف غیر بگذشت از گناهم

1 چون شادی بی غم به جهان یاد ندارم دلشاد از اینم که دل شاد ندارم

2 یاد آن شه چینی که دهد داد ندارم اما چو تو بیداد گری یاد ندارم

3 آن روز کدام است که بی آن لب شیرین صد رشک به ناکامی فرهاد ندارم؟

4 آئینه گرفت از کف مشاطه و گفتا منت ز تو با حسن خداداد ندارم

1 از غم عشقی کز آن آتش به جان انداختیم ناله ای کردیم و شوری در جهان انداختیم

2 با سگش تا طرح الفت در میان انداختیم آتش غیرت جهانی را به جان انداختیم

3 برقی از بخت بد ما بر خس و خاری نتافت تا در این گلزار طرح آشیان انداختیم

4 پیش از این کاین ناله بخشد سودی از بیطاقتی ناله ها کردیم و خود را از زبان انداختیم

1 روز جزا چون ادعای جان ناقابل کنم کز شرم نتوانم نگاهی جانب قاتل کنم

2 چون رشکم آید زین و آن گیرم سراغت هر زمان هرگه تو را ای دلستان خواهم نشان از دل کنم

3 در بزم اغیار ای صنم در بزم ننهادم قدم یا نقد جان از کف دهم یا کام دل حاصل کنم

4 با آنکه امید وصال از وی بود امری محال از سادگی هر ماه و سال این فکر بی‌حاصل کنم