غم عشق تو را دلهای ویران از سحاب اصفهانی غزل 299
1. غم عشق تو را دلهای ویران خانه بایستی
که آن گنج است و جای گنج در ویرانه بایستی
ای صاف‌تر تو را ز هر آئینه از سحاب اصفهانی غزل 300
1. ای صاف‌تر تو را ز هر آئینه سینه‌ای
آرد مگر در آینه رویت قرینه‌ای
آن کز دل خود ندیده باشی از سحاب اصفهانی غزل 301
1. آن کز دل خود ندیده باشی
رحم است اگر شنیده باشی
با رقیب ای سست پیمان نرد از سحاب اصفهانی غزل 302
1. با رقیب ای سست پیمان نرد الفت باختی
تا مرا در ششدر رشک رقیب انداختی
یار من یار کسی گشته و دلدار از سحاب اصفهانی غزل 303
1. یار من یار کسی گشته و دلدار کسی
چه شدی گر نشدی یار کسی یار کسی
کس ای نا مهربان یاران از سحاب اصفهانی غزل 304
1. کس ای نا مهربان یاران جانی
کشد آنگه به جرم مهربانی
که گفت مشک سیه را قرین از سحاب اصفهانی غزل 305
1. که گفت مشک سیه را قرین ماه کنی؟
چو خال عارض خود روز من سیاه کنی
هر ساعت الفتی است تو را از سحاب اصفهانی غزل 306
1. هر ساعت الفتی است تو را با جماعتی
آخر از آن جماعتم انگار ساعتی
خضر آب زندگی خواست من از سحاب اصفهانی غزل 307
1. خضر آب زندگی خواست من وصل یار جانی
کاین عیش جاودان به زه آن عمر جاودانی
مکن تکیه زنهار تا میتوانی از سحاب اصفهانی غزل 308
1. مکن تکیه زنهار تا میتوانی
به عهد جوانان به عهد جوانی
جاودان داریم در ساغر از سحاب اصفهانی غزل 309
1. جاودان داریم در ساغر شراب زندگی
من ز صهبای محبت خضر از آب زندگی
از جور او مگر شب هجران از سحاب اصفهانی غزل 310
1. از جور او مگر شب هجران شکایتی
گوید کسی که این دو ندارد نهایتی