بیک پیمانه ام دیوانه کردند از صفای اصفهانی غزل 60
1. بیک پیمانه ام دیوانه کردند
ازین افیون که در پیمانه کردند
آنانکه دم ز دولت فقر و فنا از صفای اصفهانی غزل 61
1. آنانکه دم ز دولت فقر و فنا زنند
بر پادشاهی دو جهان پشت پا زنند
آنانکه در صراط صعود ولایتند از صفای اصفهانی غزل 62
1. آنانکه در صراط صعود ولایتند
از حق نزول کرده و بر خلق آیتند
برفت هر که در اینخانه بود از صفای اصفهانی غزل 63
1. برفت هر که در اینخانه بود و یار بماند
هزار نقش زدودیم تا نگار بماند
شمائید گروهی که طلبکار از صفای اصفهانی غزل 64
1. شمائید گروهی که طلبکار خدائید
اگر مرد ره فقر و فنائید شمائید
ساقی درد کشان دی در میخانه از صفای اصفهانی غزل 65
1. ساقی درد کشان دی در میخانه گشود
آشنائی نظر لطف ببیگانه گشود
زین سپس دل را به رسوایی از صفای اصفهانی غزل 66
1. زین سپس دل را به رسوایی نشان خواهیم کرد
با غم عشق تواش همداستان خواهیم کرد
دوش در فقر ما چتر و لوا بخشیدند از صفای اصفهانی غزل 67
1. دوش در فقر ما چتر و لوا بخشیدند
افسر سلطنت ملک بقا بخشیدند
هر که درویش در پیر مغان از صفای اصفهانی غزل 68
1. هر که درویش در پیر مغان خواهد بود
کارفرمای دل و والی جان خواهد بود
شب دوش که بود اینکه بخلوتگه از صفای اصفهانی غزل 69
1. شب دوش که بود اینکه بخلوتگه ما بود
درین خانه نبود آدم بیگانه، خدا بود
خوش آن گروه که شوریده شراب از صفای اصفهانی غزل 70
1. خوش آن گروه که شوریده شراب شدند
شدند در پی آبادی و خراب شدند
دوش از خاک در فقر کلاهم از صفای اصفهانی غزل 71
1. دوش از خاک در فقر کلاهم دادند
افسر سلطنت ماهی و ماهم دادند