مرا کوهیست بار دل غم یارست پنداری از صفای اصفهانی غزل 131
1. مرا کوهیست بار دل غم یارست پنداری
دل من نیست این کوه گرانبارست پنداری
1. مرا کوهیست بار دل غم یارست پنداری
دل من نیست این کوه گرانبارست پنداری
1. در رحمت ابد بر من خسته باز کردی
که دلم ز دست بردی و محل راز کردی
1. با دو صد ناز ز من دوش براه عجبی
برده ماه عجبی دل بنگاه عجبی