رباعیات در دیوان اشعار سعیدا

1 ای مست شراب، ما و من بازی چند؟ وی غرهٔ جامه با کفن بازی چند؟

2 آخر افتادنی است در پیش، تو را ای عقل، بر این دار، [رسن] بازی چند؟

1 هر چد که یار، یار دیگر دارد اما با ما شمار دیگر دارد

2 غم نیست که یار یار دیگر دارد چون یار قدیم کار دیگر دارد

1 در سینه ز عشق، داغ بسیار بس است اغیار شوند گو جهان، یار بس است

2 دل را بجز از وصال چیزی مدهید چون آینه روزیش ز دیدار بس است

1 خوش حالت آن مرد که خیرانجام است سهل است نکونام اگر بدنام است

2 یک یک رفتند گرم شد تا صحبت این عالم بی وفا مگر حمام است

1 بی رنگ به رنگ چون تجلی بنمود گشتند [عدوی] هم خلیل و نمرود

2 چون باز ز دست رنگ گشتند خلاص با هم کردند صلح، بی گفت و شنود

1 ما منتهییم و مبتدا هم ماییم جام می و جام جم نما هم ماییم

2 آن جوده و گندمی نما هم ماییم بیگانه نمای و آشنا هم ماییم

1 تا زهر غمت بود نخوردیم شکر خمری نچشیدیم بجز خون جگر

2 آغشته به حادثات هرگز نشدیم عالم دیگر گشت نگشتیم دگر

1 چندین نقشی که زیر این چرخ دوروست دوری است تعلق اگرت یک سر موست

2 نقشی به از این ندیده ام در عالم از کندن دل هر آنچه جز صورت اوست

1 تا بنده شدم، چو مهر تابنده شدم فارغ ز غم رفته و آینده شدم

2 در مسلک فقر، پادشاهم کردند فانی گشتم ز خویش و پاینده شدم

1 عالم دریا حباب آن دریا ما موجش طوفان کناره اش ناپیدا

2 ما می دانیم تا چها می گذرد ای بی خبران هر نفس از ما بر ما