رباعیات در دیوان اشعار سعیدا

1 بیرون و درون برو بیا هم ماییم اشکسته و سنگ و مومیا هم ماییم

2 گر پردهٔ غفلت از نظر برداری دانی که من و تو و شما هم ماییم

1 گر بادهٔ تو رسد به من مل چه کنم چون روی تو بینم هوس گل چه کنم

2 تو من نشوی من تو شوم نیست عجب هرگز تو نمی کنی تنزل چه کنم

1 با هر که دل رمیدهٔ ما پیوست دیدیم که عاقبت دل ما را خست

2 القصه در این میکده آباد جهان این شیشه به دست هر که دادیم شکست

1 لعنت بر نفس ما و بر کردارش بر مطلب و بر مقاصد بسیارش

2 دایم به خدا خدا منم می گوید کو مرد خدایی که برد بر دارش

1 گویند خدا ز روزه راضی است و بس یا معرفتش حج و نمازی است و بس

2 آگاه نیند از آن که حق می داند اینها ز ایشان زمانه سازی است و بس

1 بگذر ز سوا که ماسوا چیزی نیست جز او همه فانیست فنا چیزی نیست

2 بر ظاهر دلق من نخواهی دیدن در جبهٔ من غیر خدا چیزی نیست

1 ای ماهوشان، فقیر، درویش شماست درویش شما و خیراندیش شماست

2 گر گبر اگر مجوس [و] رهبان خوانید درویش شما و مذهب کیش شماست

1 ای آن که تویی ز عقل ها بالاتر پی برده به کنه ذات تو کس کمتر

2 هرگاه ز عرفان تو خواهم گویم می بینم برف و سرد، اسبابم تر

1 گر دل گویم تو را ز جان می ترسم ور جان خوانم هم از جهان می ترسم

2 ای جان و جهان هر دو به قربان سرت حق می گویم نه زین نه زان می ترسم

1 دل رفت ز خود هنوز جان نارفته آمد به کنار از میان نارفته

2 خواهی که به سنگی نزنندت چون تیر بگریز به خانهٔ کمان نارفته