ای مست شراب، ما و من بازی چند؟ از سعیدا رباعی 61
1. ای مست شراب، ما و من بازی چند؟
وی غرهٔ جامه با کفن بازی چند؟
تا خلق به خیر نام خیرم بردند از سعیدا رباعی 62
1. تا خلق به خیر نام خیرم بردند
از کعبه کشان کشان به دیرم بردند
روزی که مرا ز دیر بیرون کردند از سعیدا رباعی 63
1. روزی که مرا ز دیر بیرون کردند
در ساغر من شراب گلگون کردند
در دار جهان که خاص و عامی چندند از سعیدا رباعی 64
1. در دار جهان که خاص و عامی چندند
بدنامی چند و نیکنامی چندند
قومی با خویش اعتباری دارند از سعیدا رباعی 65
1. قومی با خویش اعتباری دارند
با خلق ز کبر، گیر و داری دارند
گیرم که جهان را به کمندی گیرند از سعیدا رباعی 66
1. گیرم که جهان را به کمندی گیرند
هر دم سر راه مستمندی گیرند
گر مست شوم [سر] تو هشیار کند از سعیدا رباعی 67
1. گر مست شوم [سر] تو هشیار کند
گر خواب روم لطف تو بیدار کند
آنان که به علم خویش مغرورانند از سعیدا رباعی 68
1. آنان که به علم خویش مغرورانند
هر یک به مثل نادرهٔ دورانند
ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند از سعیدا رباعی 69
1. ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند
واندر طلبت به جان و دل پویانند
آنان که ندانند تو را می خوانند از سعیدا رباعی 70
1. آنان که ندانند تو را می خوانند
در لرزه چو بید بر سر ایمانند
آن قوم که روز و شب تو را جویانند از سعیدا رباعی 71
1. آن قوم که روز و شب تو را جویانند
هر یک به قمار عشق نرادانند
آنان که یکی هزار افسانه کنند از سعیدا رباعی 72
1. آنان که یکی هزار افسانه کنند
اثبات خود و فنای بیگانه کنند