رباعیات در دیوان اشعار سعیدا

1 ایام بهار است نه می در جام است نی سوخته ای هم نفس این خام است

2 کوتاهی طالع است یا بوده چنین یا سختی اوقات در این ایام است

1 بی ناز تو من نیاز نتوانم کرد بی روی تو دیده باز نتوانم کرد

2 تا قبلهٔ ابروی تو ناید به نظر بالله که من نماز نتوانم کرد

1 یاری دارم که روش دیدن نتوان وز سلسلهٔ موش بریدن نتوان

2 بی پرده از او سخن شنیدن نتوان جز راه فنا به او رسیدن نتوان

1 گویند به طالب که سفر باید کرد در منزل بی خودی گذر باید کرد

2 یعنی که به این و آن خدا نتوان یافت فکری دگر و کار دگر باید کرد

1 نوری ز حقیقت به تو همسیر تو نیست دل را خبری ز شر و از خیر تو نیست

2 آیینهٔ فکر چون کنی زانو را آگاه شوی که در نظر، غیر تو نیست

1 رفتی به سفر از پی تسخیر جهان تا خلق خدا شوند در امن و امان

2 بی گردش دور چرخ در امر تو باد بی منت پا زمین تو را در فرمان

1 بحری پنهان چو کرد جوش و طغیان هر سو گردید موج هاست دست افشان

2 افتاد به خاک قطره ها زان افشان بعضی حیوان شدند و بعضی انسان

1 بی یار شدم یک نفسم یاری کن غمخوار شدم مرا تو غمخواری کن

2 کردم گنهی ز روی غفلت ظاهر ستار تویی بیا و ستاری کن

1 ای از خوف تو آسمان جامه کبود وی در ره تو زمین مسکین به سجود

2 تو بی رنگ و چه رنگ ها از تو نمود جز ذات تو جملگی نمودی است نه بود

1 کشت عملم هیچ نمودار نشد هرگز دل و دیده ام نکوکار نشد

2 هر چند که رفتگان خبرها کردند از رفتن خود دلم خبردار نشد