نفس شمرده زن ای بلبل نوا پرداز از صائب تبریزی دیوان اشعار 37
1. نفس شمرده زن ای بلبل نوا پرداز
که رنگ گل به نسیم بهار برخیزد
ز برگ پان لب جانان عقیق پیما شد از صائب تبریزی دیوان اشعار 38
1. ز برگ پان لب جانان عقیق پیما شد
حنای عیدمی (ظ: من) از بهر بوسه پیدا شد
شود سعادت دولت نصیب اهل قلم از صائب تبریزی دیوان اشعار 39
1. شود سعادت دولت نصیب اهل قلم
هما ز کوچه این استخوان بدر نرود
جمعی که زیر چرخ شبی روز کرده اند از صائب تبریزی دیوان اشعار 40
1. جمعی که زیر چرخ شبی روز کرده اند
چون شمع، دل خنک به نسیم سحر کنند
تا شرم داشت منصب آیینه داریت از صائب تبریزی دیوان اشعار 41
1. تا شرم داشت منصب آیینه داریت
گرداندن لباس تو تغییر رنگ بود
دلبر چه زود خط به رخ دلستان کشید از صائب تبریزی دیوان اشعار 42
1. دلبر چه زود خط به رخ دلستان کشید
خطی چنان لطیف به ماهی توان کشید
در پرده نمود از عرق شرم تلافی از صائب تبریزی دیوان اشعار 43
1. در پرده نمود از عرق شرم تلافی
در ظاهر اگر روی تو آتش به جهان زد
شد سیه روز من از چشم کبود او، که هست از صائب تبریزی دیوان اشعار 44
1. شد سیه روز من از چشم کبود او، که هست
شعله نیلوفری از شعله ها جانسوزتر
سیه گر کرد روزم چشم او، خود هم کشید آخر از صائب تبریزی دیوان اشعار 45
1. سیه گر کرد روزم چشم او، خود هم کشید آخر
مکافات عمل را در لباس سرمه دید آخر
صائب ز فکرهای گلوسوز من نماند از صائب تبریزی دیوان اشعار 46
1. صائب ز فکرهای گلوسوز من نماند
جا در بیاض گردن خوبان روزگار
با بد و نیک جهان در دشمنی یک‌رو مکن از صائب تبریزی دیوان اشعار 47
1. با بد و نیک جهان در دشمنی یک‌رو مکن
تیغ چون خورشید تابان بر همه عالم مکش
ز شوخی ها به برق نوبهاران نسبتی دارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 48
1. ز شوخی ها به برق نوبهاران نسبتی دارد
که می ریزد چو باران خون و خندان است شمشیرش