ابیات منتسب در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 نکند هیچ یتیم به عسس ساخته ای می کند آنچه در گوش تو در سایه زلف

1 افتادگی گزین که دهد فیض بیشتر پهلوی خویش هر که نهد چون سبو به خاک

1 نفس در سینه باد خزان می سوخت نومیدی چراغ گل اگر می بود در زیر پر بلبل

1 هر کسی چیزی ز اسباب جهان برداشته است من همین دل را ز اسباب جهان برداشتم

1 گر نباشد در میان روی تو، از یک آه گرم آب را در دیده آیینه خاکستر کنم

1 درین بستانسرا خود را چنان صائب سبک کردم که رنگ چهره گل را گران پرواز می بینم

1 گر چه هر گوشه ای از کنج دهانش گیر است بوسه را چشم به جایی است که من می دانم

1 فیضی که گوشه گیر ز عزلت نیافته است از گوشه های چشم سیاه تو یافتم

1 اینجا به خواب غفلت و آنجا به خواب مرگ چون مخمل دوخوابه به روی نهالی ام

1 لنگر نکرده ایم چو گوهر درین محیط از بوستان دهر چو شبنم گذشته ایم