سالم از سنگلاخ از صائب تبریزی دیوان اشعار 61
1. سالم از سنگلاخ تن به کنار
با همه شیشه جانی آمده ام
بر سینه نعل و داغم از صائب تبریزی دیوان اشعار 62
1. بر سینه نعل و داغم بس لاله و گل من
تا کی نگه چرانم در باغ و راغ مردم؟
اگر این رنگ دارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 63
1. اگر این رنگ دارد خنده های شرم بیزارش
گل این باغ خواهد بر دماغ باغبان خوردن
چراغ زندگی را از صائب تبریزی دیوان اشعار 64
1. چراغ زندگی را می کند مستغنی از روغن
زبان خویش چون خورشید بر دیوار مالیدن
چه سان در حلقه از صائب تبریزی دیوان اشعار 65
1. چه سان در حلقه آغوش گیرم شوخ‌چشمی را
که از شوخی نگین را از نگین دان می‌کند بیرون
فتاده است مرا از صائب تبریزی دیوان اشعار 66
1. فتاده است مرا کار با خودآرایی
کز آب آینه از چشم کرد خواب برون
گر به این عنوان از صائب تبریزی دیوان اشعار 67
1. گر به این عنوان کمان چرخ خواهد حلقه شد
خنده سوفار گردد غنچه پیکان او
چنان که باده کند از صائب تبریزی دیوان اشعار 68
1. چنان که باده کند پشت دار صهبا را
ز خط پشت لب افزود نشئه لب او
افزود شوق بوسه از صائب تبریزی دیوان اشعار 69
1. افزود شوق بوسه مرا از لبان تو
صفرای من زیاده شد از ناردان تو
می تواند چنگ در از صائب تبریزی دیوان اشعار 70
1. می تواند چنگ در فتراک زد خورشید را
از تعلق هر که چون شبنم سبکبار آمده
شمع نیلوفر ماتم از صائب تبریزی دیوان اشعار 71
1. شمع نیلوفر ماتم زده از شعله به سر
ظلمت اندوخت شبم بس که ز هجران کسی
ز بعد مرگ، کسی از صائب تبریزی دیوان اشعار 72
1. ز بعد مرگ، کسی خط به قبر ما نکشید
ز بهر آن که نبودیم در حساب کسی