ابیات منتسب در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 باغبان بیرون کن این گستاخ بادآورده را خوش نمی‌آید به گل این های‌های عندلیب

1 ز ابرو یک سر و گردن بلند افتاده مژگانش کمان پرزور چون افتد خدنگ او رسا باشد

1 دانش آن راست مسلم که به تردستی شرم گرد خجلت ز جبین پاک کند آینه را

1 چه حاجت است به می لعل سیررنگ ترا؟ نظر به پرتو خورشید نیست سنگ ترا

1 کاکل چه گنه دارد، دستش ز قفا واکن هر فتنه که می بینم در زیر سرزلف است

1 ز شوخی ها به برق نوبهاران نسبتی دارد که می ریزد چو باران خون و خندان است شمشیرش

1 عکس رخ تو آینه را چون نگار بست بر گرد شهر حسن ز آهن حصار بست

1 ز برگ پان لب جانان عقیق پیما شد حنای عیدمی (ظ: من) از بهر بوسه پیدا شد

1 چو داغ لاله مرا در حدیقه هستی به پاره دل و لخت جگر مدار گذشت

1 اگر این رنگ دارد خنده های شرم بیزارش گل این باغ خواهد بر دماغ باغبان خوردن