تشنه معنی تازه است مرا ساغر گوش از صائب تبریزی دیوان اشعار 49
1. تشنه معنی تازه است مرا ساغر گوش
نتوان کرد مرا خواب به افسانه خط
مکن به حرف طمع تیره زندگانی خویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 50
1. مکن به حرف طمع تیره زندگانی خویش
که روز هم شب تارست بر گدای چراغ
نکند هیچ یتیم به عسس ساخته ای از صائب تبریزی دیوان اشعار 51
1. نکند هیچ یتیم به عسس ساخته ای
می کند آنچه در گوش تو در سایه زلف
افتادگی گزین که دهد فیض بیشتر از صائب تبریزی دیوان اشعار 52
1. افتادگی گزین که دهد فیض بیشتر
پهلوی خویش هر که نهد چون سبو به خاک
نفس در سینه باد خزان می سوخت نومیدی از صائب تبریزی دیوان اشعار 53
1. نفس در سینه باد خزان می سوخت نومیدی
چراغ گل اگر می بود در زیر پر بلبل
هر کسی چیزی ز اسباب جهان برداشته است از صائب تبریزی دیوان اشعار 54
1. هر کسی چیزی ز اسباب جهان برداشته است
من همین دل را ز اسباب جهان برداشتم
گر نباشد در میان روی تو، از یک آه گرم از صائب تبریزی دیوان اشعار 55
1. گر نباشد در میان روی تو، از یک آه گرم
آب را در دیده آیینه خاکستر کنم
درین بستانسرا خود را چنان صائب سبک کردم از صائب تبریزی دیوان اشعار 56
1. درین بستانسرا خود را چنان صائب سبک کردم
که رنگ چهره گل را گران پرواز می بینم
گر چه هر گوشه ای از کنج دهانش گیر است از صائب تبریزی دیوان اشعار 57
1. گر چه هر گوشه ای از کنج دهانش گیر است
بوسه را چشم به جایی است که من می دانم
فیضی که گوشه گیر ز عزلت نیافته است از صائب تبریزی دیوان اشعار 58
1. فیضی که گوشه گیر ز عزلت نیافته است
از گوشه های چشم سیاه تو یافتم
اینجا به خواب غفلت و آنجا به خواب مرگ از صائب تبریزی دیوان اشعار 59
1. اینجا به خواب غفلت و آنجا به خواب مرگ
چون مخمل دوخوابه به روی نهالی ام
لنگر نکرده ایم چو گوهر درین محیط از صائب تبریزی دیوان اشعار 60
1. لنگر نکرده ایم چو گوهر درین محیط
از بوستان دهر چو شبنم گذشته ایم