ابیات منتسب در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 تا شرم داشت منصب آیینه داریت گرداندن لباس تو تغییر رنگ بود

1 دلبر چه زود خط به رخ دلستان کشید خطی چنان لطیف به ماهی توان کشید

1 در پرده نمود از عرق شرم تلافی در ظاهر اگر روی تو آتش به جهان زد

1 شد سیه روز من از چشم کبود او، که هست شعله نیلوفری از شعله ها جانسوزتر

1 سیه گر کرد روزم چشم او، خود هم کشید آخر مکافات عمل را در لباس سرمه دید آخر

1 صائب ز فکرهای گلوسوز من نماند جا در بیاض گردن خوبان روزگار

1 با بد و نیک جهان در دشمنی یک‌رو مکن تیغ چون خورشید تابان بر همه عالم مکش

1 ز شوخی ها به برق نوبهاران نسبتی دارد که می ریزد چو باران خون و خندان است شمشیرش

1 تشنه معنی تازه است مرا ساغر گوش نتوان کرد مرا خواب به افسانه خط

1 مکن به حرف طمع تیره زندگانی خویش که روز هم شب تارست بر گدای چراغ