سبزه خط تو راه از صائب تبریزی دیوان اشعار 72
1. سبزه خط تو راه دل آگاه زده است
این چه خضرست ندانم که مرا راه زده است
داغ مشکینم که از صائب تبریزی دیوان اشعار 73
1. داغ مشکینم که ناف لاله ها را سوخته است
از تب غیرت گل خورشید را افروخته است
در غلط می افکند از صائب تبریزی دیوان اشعار 74
1. در غلط می افکند هر دم سپند بزم را
عکس رخسارت ز بس آیینه را افروخته است
دل به دام زلف آن از صائب تبریزی دیوان اشعار 75
1. دل به دام زلف آن مشکین کمند افتاده است
مرغ بی بال و پری در کوچه بند افتاده است
بخت ما چون بیدمجنون از صائب تبریزی دیوان اشعار 76
1. بخت ما چون بیدمجنون سرنگون افتاده است
همچو داغ لاله نان ما به خون افتاده است
تا خیال عارضش از صائب تبریزی دیوان اشعار 77
1. تا خیال عارضش در دیده مأوا کرده است
گریه خونها خورده تا در چشم من جا کرده است
بر سر گردون گل از صائب تبریزی دیوان اشعار 78
1. بر سر گردون گل انجم سرشک ما زده است
باده گلرنگ ما گل بر سر مینا زده است
از خمار خواب خوش از صائب تبریزی دیوان اشعار 79
1. از خمار خواب خوش یوسف به زندان آمده است
بد نبیند هر که خواب او پریشان آمده است
گل ز تیغ غمزه‌اش از صائب تبریزی دیوان اشعار 80
1. گل ز تیغ غمزه‌اش در خاک و خون غلتیده است
چشم خورشید از غبار خط او ترسیده است
آنچه می دانیش از صائب تبریزی دیوان اشعار 81
1. آنچه می دانیش روی به خون اندوده ای است
آنچه سروش می شماری تیغ زهرآلوده ای است
هر که چشم رغبت از صائب تبریزی دیوان اشعار 82
1. هر که چشم رغبت از نظاره مرغوب بست
بر دل آسوده راه یک جهان آشوب بست
چشم ما طرفی کز از صائب تبریزی دیوان اشعار 83
1. چشم ما طرفی کز آن رخسار آتشناک بست
کی سمندر از وصال شعله بی باک بست؟