سجده گاه بوسه از صائب تبریزی دیوان اشعار 48
1. سجده گاه بوسه من نقش پای او بس است
دست پیچ حسرتم زلف رسای او بس است
شیوه ما گرد جانان از صائب تبریزی دیوان اشعار 49
1. شیوه ما گرد جانان بی خبر گردیدن است
گرد دل گردیدن ما گرد سر گردیدن است
خاکساری مشرب از صائب تبریزی دیوان اشعار 50
1. خاکساری مشرب و افتادگی دین من است
بالش خارای من از خواب سنگین من است
چه حاجت است به از صائب تبریزی دیوان اشعار 51
1. چه حاجت است به می لعل سیر رنگ ترا؟
نظر به پرتو خورشید نیست رنگ ترا
خوش آن شبی که کنم از صائب تبریزی دیوان اشعار 52
1. خوش آن شبی که کنم مست دیده بانش را
به دست بوسه دهم خاک آستانش را
سرشته اند به دیوانگی از صائب تبریزی دیوان اشعار 53
1. سرشته اند به دیوانگی سرشت مرا
نمی توان به قلم داد خوب و زشت مرا
ز ناز بوسه لب دلستان از صائب تبریزی دیوان اشعار 54
1. ز ناز بوسه لب دلستان نداد مرا
به لب رسید مرا جان و جان نداد مرا
نمی کشد دل غمگین از صائب تبریزی دیوان اشعار 55
1. نمی کشد دل غمگین به صبحگاه مرا
که دل ز چهره خندان شود سیاه مرا
سلاح جوهر ذاتی از صائب تبریزی دیوان اشعار 56
1. سلاح جوهر ذاتی است شیرمردان را
چه حاجت است به شمشیر تیزدستان را؟
ز جلوه تو حیاتی از صائب تبریزی دیوان اشعار 57
1. ز جلوه تو حیاتی است خاکساران را
که خون مرده شمارند آب حیوان را
بهار مایه غفلت از صائب تبریزی دیوان اشعار 58
1. بهار مایه غفلت بود گرانان را
شکوفه پنبه گوش است باغبانان را
به دست شانه مده از صائب تبریزی دیوان اشعار 59
1. به دست شانه مده زلف عنبرین بو را
به خود دراز مگردان زبان بدگو را