متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 وقت شد تا لشکر خط ماه تا ماهی کشد ماجرای دل به زلف او به کوتاهی کشد

2 هر کجا حرفی ازان چاک گریبان بگذرد قصه پیراهن یوسف به کوتاهی کشد

1 از پسته تو شور ملاحت چکیده است صبح صباحت از گل رویت دمیده است

2 یارب ز چشم زخم خمارش نگاه دار باغ از بنفشه سرمه مستی کشیده است

1 اندیشه ز مستی نکند هر که شرابی است کآبادی این طایفه موقوف خرابی است

2 آن را که به انگشت توان عیب شمردن در عالم انصاف ز مردان حسابی است!

1 مگر پروانه حرفی از کنار و بوس می گوید؟ که شمع امشب سخن از پرده فانوس می گوید

2 مزن حرف سبکباری که پیوند تعلق را یکایک بخیه های خرقه سالوس می گوید

3 گل رنگین لباسی هاست خون خود هدر کردن پر زاغ این سخن را با پر طاوس می گوید

1 نفس را یاد رویش شعله بی باک می سازد نسیم زلفش از دل سینه ها را پاک می سازد

2 رخش هر خون که در دل کرد، شد خط عذرخواه او که خون از مشک گشتن راه خود را پاک می سازد

1 بی تو گر ساغر زنم خون در رگم نشتر شود بی دم تیغت اگر آبی خورم خنجر شود

2 غیرت ما ناز از معشوق نتواند کشید بلبل مغرور ما از خنده گل، تر شود

1 ما را بهشت نقد، تماشای دلبرست عمر دوباره سایه بالای دلبرست

2 کج می کند نظر به خیابان باغ خلد چشمی که محو قامت رعنای دلبرست

3 مطلوب ازان اوست که درد طلب ازوست دلبر در آن دل است که جویای دلبرست

1 به این عنوان اگر قامت کشد سرو دلارایت نماید طوق قمری جلوه خلخال در پایت

2 نخواهی از گزیدن مانع دندان من گشتن اگر دانی چه خون‌ها در جگر دارم ز لب‌هایت

1 رخساره گلرنگ تو گلزار بهشت است خط گرد گل روی تو دیوار بهشت است

2 طاعات ریایی است کلید در دوزخ زاهد به چه سرمایه خریدار بهشت است

1 عشقبازان چو جلای نظر پاک دهند منصب برق جهانسوز به خاشاک دهند

2 مفلسم، حوصله ناز خریدارم نیست می فروشم به بهای دل اگر خاک دهند

3 (در دو روزش چو سر زلف بهم می شکنی حیف دل نیست که در دست تو بی باک دهند)