متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 بخت ما چون بیدمجنون سرنگون افتاده است همچو داغ لاله نان ما به خون افتاده است

2 هر چه می گیریم صرف بینوانان می کنیم کاسه دریوزه ما سرنگون افتاده است

1 هستی نماند و در سر پوچ آرزو بجاست می شد تمام و نکهت او در کدو بجاست

2 دخل جهان سفله نگردد به خرج کم چندان که می برند به خاک آرزو بجاست

1 جوش سودا ز سرم عقل گرانبار گرفت این چنین گل نتوان از سر دستار گرفت

2 چمن آرای مرا حاجت در بستن نیست جوش گل راه تماشایی گلزار گرفت

1 (ای لعل تو جان بخش ترا ز عیسی مشرب چشم تو فریبنده تر از لولی مشرب)

2 (در خار و گل دهر به یک چشم نظر کن سرچشمه خورشید شو از معنی مشرب)

3 (چون ابر شب جمعه گران است به خاطر از خشک مزاجان ریا دعوی مشرب)

1 جان من رفتن ازین سینه بی کینه چرا؟ روی گردان شدن از صحبت آیینه چرا؟

2 میفروشان به خدا عالم درویشی هاست نگرفتن به گرو خرقه پشمینه چرا؟

1 جز نام تو بر لوح دلم هیچ رقم نیست در نامه ما یک سر مو سهو قلم نیست

2 ما خود سر طومار شکایت نگشاییم خودگوی، فراموشی احباب ستم نیست؟

3 بر نامه سودازدگان نکته نگیرند داریم جوابی که به دیوانه قلم نیست

1 پیش رویش چون کنم منع از گرستن دیده را؟ چون کنم در شیشه این سیماب آتش دیده را؟

2 در سر آن زلف بی بخت رسا نتوان رسید چاره شبگیر بلندست این ره خوابیده را

1 خوش بهاری می رسد فکر می و ساغر کنید کاسه را فربه کنید و کیسه را لاغر کنید

2 چند چون شمشیر بتوان بود در بند نیام؟ چند روزی هم لباس خویش از جوهر کنید

3 در رکاب برق دارد پای، ابر نوبهار صاف و درد خاک را چون لاله یک ساغر کنید

1 دل سیاه ارباب غیرت را ز منت می‌شود شمع ما خاموش از دست حمایت می‌شود

2 می‌شود شیطان پا بر جای دیگر بهر نفس در جهان آفرینش هرچه عادت می‌شود

1 هر کجا قامت دلدار به دعوی برخاست سرو چون زنگ ز آیینه قمری برخاست

2 عشق ازان برق که در خرمن مجنون انداخت دود اول ز سیه خانه لیلی برخاست