چه نسبت است به از صائب تبریزی دیوان اشعار 60
1. چه نسبت است به روی تو روی آینه را؟
که خشک کرد فروغ تو جوی آینه را
چو آفتاب بکش جام از صائب تبریزی دیوان اشعار 61
1. چو آفتاب بکش جام صبحگاهی را
به خاکیان بچشان رحمت الهی را
گذشت عمر و نگردید از صائب تبریزی دیوان اشعار 62
1. گذشت عمر و نگردید پخته طینت ما
به آفتاب قیامت فتاد نوبت ما
باقی به حق، ز خویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 63
1. باقی به حق، ز خویش فنا می کند ترا
از عشق غافلی که چها می کند ترا
کو باده تا به سنگ از صائب تبریزی دیوان اشعار 64
1. کو باده تا به سنگ زنم جام عقل را؟
از خط جام، حلقه کنم نام عقل را
(از رحم بر زمین از صائب تبریزی دیوان اشعار 65
1. (از رحم بر زمین نزد آسمان مرا
دارد بپا برای نشان این کمان مرا)
کو عشق تا به هم از صائب تبریزی دیوان اشعار 66
1. کو عشق تا به هم شکند هستی مرا؟
ظاهر کند به عالمیان پستی مرا
عیدست مرگ دست از صائب تبریزی دیوان اشعار 67
1. عیدست مرگ دست به هستی فشانده را
پروای باد نیست چراغ نشانده را
مجنون کند فریب از صائب تبریزی دیوان اشعار 68
1. مجنون کند فریب نگاهت غزاله را
بوی خوش تو تازه کند داغ لاله را
غم روزی نخورد از صائب تبریزی دیوان اشعار 69
1. غم روزی نخورد هر که دلش آزاده است
روزی اهل تو کل همه جا آماده است
آن که صد شیوه به از صائب تبریزی دیوان اشعار 70
1. آن که صد شیوه به آن چشم سخنگو داده است
چه اداها که به آن گوشه ابرو داده است
لعل سیراب تو ترخنده از صائب تبریزی دیوان اشعار 71
1. لعل سیراب تو ترخنده به صهبا زده است
نگهت زهر به سرچشمه مینا زده است