متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 ای فتنه از سپاه تو تیری ز ترکشی از خنده تو شور قیامت نمکچشی

2 میدان بی قراری ما را کنار نیست دل یک سپندو عشق تو دریای آتشی

1 یکی هزار شد از عشق ناتمامی من ز آفتاب قیامت فزود خامی من

2 کمال چون مه نو بوته گدازم شد به از تمامی من بود ناتمامی من

1 تا چند ناگواری از اندازه بگذرد؟ اوقات در شکنجه خمیازه بگذرد

2 شایسته هزار شبیخون کوتهی است عمری که چون خمار به خمیازه بگذرد

1 محبت چون کند زورآزمایی شکست آرد به قلب مومیایی

2 به رنگ و بو مناز ای گل که دارد خزان در آستین دست حنایی

1 راز عشق از دل بی تاب نیاید بیرون گل از آتش، شکر از آب نیاید بیرون

2 نگه از چشم کبود تو چه خوش می آید یوسف از نیل به این آب نیاید بیرون

3 در چنین فصل بهاری که گل از سنگ دمید زاهد از گوشه محراب نیاید بیرون

4 نیست از ورطه افلاک خلاصی ممکن به شنا موج ز گرداب نیاید بیرون

1 چون مسیحا فرد شو دل زنده جاوید باش سوزن از خود دور کن در دیده خورشید باش

2 چون کدو برجاست گو مینای شیرازی مباش چون سفال از ماست گو جام جم از جمشید باش

3 هر ثمر سنگی به قصد نخل دارد در بغل ایمنی می خواهی از سنگ حوادث، بید باش

1 حاشا که دل به ناز و نعیم جهان نهم مرغی نیم که بیضه درین آشیان نهم

2 چون صبح بس که پرده دری دیده ام ز خلق ترسم که راز با دل شب در میان نهم

3 خاکم که سینه ام هدف تیر عالم است گردون نیم که با همه کس در کمان نهم

1 نمی کردم به نیرنگ خزان ترک وفاداری اگر روی دلی از غنچه این باغ می دیدم

1 در لباس از سینه تفسیده آهی می کشم شمع فانوسم نفس در پرده گاهی می کشم

2 گر چه از مشق جنون افتاده ام چون خامه باز کار هر جا بر سر افتد مد آهی می کشم

3 صحبت خلق است مجنون مرا بر دل گران خویش را از کام شیران در پناهی می کشم

1 جلوه‌ای مستانه زان گلگون‌قبا می‌خواستم زان گلستان یک نسیم آشنا می‌خواستم

2 با گواهان لباسی دعوی خون باطل است ورنه خون خود از آن گلگون‌قبا می‌خواستم

3 تا به کام دل چو مرکز گرد سر گردم ترا پایی از آهن چو پرگار از خدا می‌خواستم