متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 از سخن چند چو سی پاره پریشان گردی؟ مهر زن بر لب گفتار که قرآن گردی

2 جگر خود مخور از حسرت گلزار خلیل آتش خشم فروخور که گلستان گردی

3 باش واله که درین دایره بی سر و پا می شوی مرکز اگر دیده حیران گردی

1 ای صبا احوال ما با پاسبان او بگو اشتیاق سجده را با آستان او بگو

2 هر کجا آن شاخ گل را ناز بگشاید کمر شکوه آغوش ما را با میان او بگو

1 راه نشاط بر دل دیوانه بسته ایم ما راه آشنایی بیگانه بسته ایم

2 از چشم زخم توبه مبادا شکسته دل عهدی که ما به شیشه و پیمانه بسته ایم

3 غیرت شهید بی ادبی های طرز ماست از موم، نخل ماتم پروانه بسته ایم

1 در مجلس شراب رخ شرمگین مجو از جویبار شعله گل کاغذین مجو

2 مجنون به پای ناقه لیلی نهاد روی رنگ ادب ز لاله صحرانشین مجو

3 از آفتاب، صلح به روز سیاه کن نقشی که بر مراد بود زین نگین مجو

1 خطی که دمید گرد رخسارش شد پرده گلیم چشم عیارش

2 بر خاطر نازکش گران آید گل تکیه زند اگر به دیوارش

1 ما را به تو شد راهنما راهبر چشم چون اشک نگردیم چرا گرد سر چشم؟

2 فریاد من از دست پریشان نظریهاست چون نای بود ناله ام از رهگذر چشم

1 نگه از چشم کبود تو چه خوش می آید یوسف از نیل به این آب نیاید بیرون

2 در چنین فصل بهاری که گل از سنگ دمید زاهد از گوشه محراب نیاید بیرون

3 نیست از ورطه افلاک خلاصی ممکن به شنا موج ز گرداب نیاید بیرون

1 پا چو مجنون جمع اگر در دامن صحرا کنی می توانی رام لیلی را ز استغنا کنی

2 بی تأمل می کنی در کار باطل عمر صرف چون به کار حق رسی امروز را فردا کنی

3 کار خود را راست کن با قامت همچون الف با قد خم چون میسر نیست سر بالا کنی

1 بازآ که بی تو رنگ نیاید به روی گل در جیب غنچه زنگ برآورد بوی گل

2 در گلستان حسن تو از جوش عندلیب تنگ است جای بال فشانی به بوی گل

1 نیست غیری در حریم دیده نمناک من نام لیلی نقش می بندد ز اشک پاک من

2 اینقدر بی طاقتی در مشت خاری بوده است؟ روی دریا شد کبود از سیلی خاشاک من