متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 از عشق اگر لاف زنی دشمن کین باش با بخت سیه همچو سیاهی و نگین باش

2 ای صبح مزن خنده بیجا، شب وصل است گر روشنی چشم منی پرده نشین باش

1 چون گل پی رنگینی دستار نباشم چون آب روان تشنه رفتار نباشم

2 اشکم که به هر تنگ نظر گرم نجوشم آهم که به هر سردنفس یار نباشم

3 ناقوس غریبانه به فریاد درآید آن روز که در حلقه زنار نباشم

4 زین شهر چرا روی به صحرا نگذارم؟ دیوانه شدم، چند گرفتار نباشم؟

1 خود را به عشق کم ز خودی متهم مکن آیینه هست، بر نگه خود ستم مکن

2 عشق است و صد هزار غم عافیت گداز تاب جفا نداری بر خود ستم مکن

1 دلبستگیی با دل بی کینه نداریم آن روز دل از ماست که در سینه نداریم

2 ای صافدلان عیب مرا فاش بگویید ما روی دل امید ز آیینه نداریم

1 کی دیدمش که گریه سر حرف وا نکرد؟ رنگ شکسته راز دلم برملا نکرد

2 تنها نبرد جلوه او شمع را ز جای سرزنده ای نماند که بی دست و پا نکرد

1 پیش قضا طلسم ز تدبیر بسته ایم سد شکر به رهگذر شیر بسته ایم

2 مجنون خانه زاد بیابان وحشتیم دیوانگی به خود نه به زنجیر بسته ایم

3 حاشا که زخم ما دهن شکوه وا کند خود بر میان ناز تو شمشیر بسته ایم

1 اول علاج ما به نگاه کشند کن آنگاه غیر را هدف نوشخند کن

2 از صد یکی به سوز نهانی نمی رسد ای کمتر از سپند، صدایی بلند کن

1 بی سبب بر سرم ای عربده ساز آمده ای از دل من چه به جا مانده که باز آمده ای؟

2 ز ره صبر چه پوشم، که (ز) الماس نگاه سینه پردازتر از چنگل باز آمده ای

1 گفتار او غم از دل ناکام می برد این قند سوده تلخی بادام می برد

2 رعنا قدان باغ، برآورده تواند نام ترا نهال به اندام می برد

1 به تنهایی گل از وصل گلستان می توان چیدن که بی شرمی است گل در پیش چشم باغبان چیدن

2 ادب حسن حجاب آلود را بی پرده می سازد به دست کوته اینجا بیشتر گل می توان چیدن