در دور خط آن سیم از صائب تبریزی دیوان اشعار 431
1. در دور خط آن سیم ذقن تلخ سخن شد
خط ابجد بی رحمی آن غنچه دهن شد
لب تشنه تو، سوخته از صائب تبریزی دیوان اشعار 432
1. لب تشنه تو، سوخته ای نیست نباشد
شاد از تو غم اندوخته ای نیست نباشد
توفیق، مرا رخت از صائب تبریزی دیوان اشعار 433
1. توفیق، مرا رخت به منزل نرساند
خاشاک مرا موج به ساحل نرساند
ترسم که مرا عشق از صائب تبریزی دیوان اشعار 434
1. ترسم که مرا عشق به مردی نرساند
دل را به شفاخانه دردی نرساند
چون حرف زند، از صائب تبریزی دیوان اشعار 435
1. چون حرف زند، غنچه ز گفتار بماند
چون جلوه کند، سرو ز رفتار بماند
جمعی که سر خویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 436
1. جمعی که سر خویش به فتراک تو بستند
چندان که به گردش بود این دایره، هستند
کی در تن خاکی از صائب تبریزی دیوان اشعار 437
1. کی در تن خاکی دل آگاه گذارند؟
یوسف نه عزیز است که در چاه گذارند
جویای تو آسودگی از صائب تبریزی دیوان اشعار 438
1. جویای تو آسودگی از مرگ نبیند
در خاک، طلبکار تو از پا ننشیند
تا صدق طلب خضر از صائب تبریزی دیوان اشعار 439
1. تا صدق طلب خضر من آبله پا بود
هر موجه ای از ریگ روان قبله نما بود
احوال دل خسته از صائب تبریزی دیوان اشعار 440
1. احوال دل خسته به اغیار مگویید
حال سرشوریده به دستار مگویید
(شکست حال پریشان از صائب تبریزی دیوان اشعار 441
1. (شکست حال پریشان ما چه فایده دارد؟
خرابی دل ویران ما چه فایده دارد؟)
کدام شوخ که با از صائب تبریزی دیوان اشعار 442
1. کدام شوخ که با من سر عتاب ندارد؟
کدام گوشه که چشمم گلی در آب ندارد؟