تبسمی پی دشنام از صائب تبریزی دیوان اشعار 407
1. تبسمی پی دشنام تلخ در کارست
نمکچش مزه ای با پیاله می باید
...
چه شد دگر که فغان از صائب تبریزی دیوان اشعار 408
1. چه شد دگر که فغان از دلم خروش کشید؟
لباس عافیتم دست غم ز دوش کشید
...
مرا در آتش بی از صائب تبریزی دیوان اشعار 409
1. مرا در آتش بی رحمی عتاب مسوز
که شمع طور مرا با چراغ می جوید
...
نسیم از چمن و از صائب تبریزی دیوان اشعار 410
1. نسیم از چمن و مشک از ختن گوید
گل شکفته ازان چاک پیرهن گوید
...
رونق ز لاله زار از صائب تبریزی دیوان اشعار 411
1. رونق ز لاله زار تو خط سیاه برد
این هاله روشنی ز شبستان ماه برد
...
گفتار او غم از از صائب تبریزی دیوان اشعار 412
1. گفتار او غم از دل ناکام می برد
این قند سوده تلخی بادام می برد
...
تا چند ناگواری از صائب تبریزی دیوان اشعار 413
1. تا چند ناگواری از اندازه بگذرد؟
اوقات در شکنجه خمیازه بگذرد
...
تنها نه کار من از صائب تبریزی دیوان اشعار 414
1. تنها نه کار من به نگاه نخست کرد
هر کس که دید جلوه او پای سست کرد
...
کی دیدمش که گریه از صائب تبریزی دیوان اشعار 415
1. کی دیدمش که گریه سر حرف وا نکرد؟
رنگ شکسته راز دلم برملا نکرد
...
تا عشق هست ناله از صائب تبریزی دیوان اشعار 416
1. تا عشق هست ناله به فریاد می رسد
تا هست آتشی مدد باد می رسد
...
جان چون کمال از صائب تبریزی دیوان اشعار 417
1. جان چون کمال یافت به جانانه می رسد
انگور چون رسید به میخانه می رسد
...
از بس ادب که یافت از صائب تبریزی دیوان اشعار 418
1. از بس ادب که یافت دل ما ادیب شد
بیمار ما ز رنج کشیدن طبیب شد
...