آخر غبار خط تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 419
1. آخر غبار خط تو گرد کساد شد
جوهر به چشم آینه موی زیاد شد
خالش بلای جان از صائب تبریزی دیوان اشعار 420
1. خالش بلای جان ز خط مشکبار شد
پرهیز ازان ستاره که دنباله دار شد
بال و پر محیط از صائب تبریزی دیوان اشعار 421
1. بال و پر محیط ز موج آشکاره شد
گردد یکی هزار چو دل پاره پاره شد
آثار عشق در دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 422
1. آثار عشق در دل چون سنگ من نماند
در بیستون من اثر از کوهکن نماند
گردنکشی مکن از صائب تبریزی دیوان اشعار 423
1. گردنکشی مکن که ضعیفان به آه سرد
دیهیم نخوت از سر قیصر گرفته اند
مردم ز حد خویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 424
1. مردم ز حد خویش برون پا نهاده‌اند
راه هزار تفرقه بر خود گشاده‌اند
روشندلان که از صائب تبریزی دیوان اشعار 425
1. روشندلان که آینه جان زدوده اند
از روی حشر پرده هم اینجا گشوده اند
این ریش پروران از صائب تبریزی دیوان اشعار 426
1. این ریش پروران که گرفتار شانه اند
غافل که صد خدنگ بلا را نشانه اند
جوش سخن من بود از صائب تبریزی دیوان اشعار 427
1. جوش سخن من بود از جذبه مردان
هر خام مرا بر سر گفتار نیارد
رخسار تو با خط از صائب تبریزی دیوان اشعار 428
1. رخسار تو با خط سیه کار چه سازد؟
آیینه به تردستی زنگار چه سازد؟
می بی خبر از نرگس از صائب تبریزی دیوان اشعار 429
1. می بی خبر از نرگس شهلای تو ریزد
خمیازه نمکسود ز لبهای تو ریزد
از دیده حیرت از صائب تبریزی دیوان اشعار 430
1. از دیده حیرت زده چون آب نریزد؟
از دست چسان آینه سیماب نریزد؟