متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 اسیر ساخت به یک خنده نهان ما را گشاده رویی گل کرد باغبان ما را

2 وصال او به نسیم ملامت ارزان است تفاوتی نکند حرف باغبان ما را

1 سرزلف سخن آن روز به دستم دادند که به هر مو چو سر زلف شکستم دادند

2 پرده دیده من کاغذ سوزن زده شد تا سر رشته مقصود به دستم دادند

3 نیست در طالع من عقده گشایی، ورنه عقده چون تاک به اندازه دستم دادند

1 چشم مستت سرمه را بیهوش‌دارو می‌کند زهر قاتل وسمه را آن تیغ ابرو می‌کند

2 بر گلستانی که آن شمشاد بالا بگذرد سرو را انگشت حیرت بر لب جو می‌کند

1 کسی تا کی برای رزق دل بر آسمان بندد؟ به جاب آب، آب رو به جوی کهکشان بندد

2 ز بس تلخ است کامم از حدیث تلخ، حیرانم که چون با راستی نی را شکر در استخوان بندد

1 (حاجت از خاک مراد در میخانه طلب دم همت ز لب خامش پیمانه طلب)

2 (مشرق گوهر جودست کف ابر بهار هر چه خواهد دلت از گریه مستانه طلب)

1 عیب در چشم و دل پاک هنر می‌گردد کف بی‌مغز درین بحر گهر می‌گردد

2 چون کند عاشق بی‌تاب عنانداری خود؟ کز نشیب آب به پابوس تو برمی‌گردد!

1 به قتل من چنان تیغش به استعجال می آمد که از جوهر به گوش من صدای بال می آمد

2 گذشتن بر تو دشوارست از دریای بی پایان وگرنه گریه شادی به استقبال می آمد!

1 مگر از ناله بلبل دل ما بگشاید ورنه پیداست چه از باد صبا بگشاید

2 می تواند گره از غنچه پیکان وا کرد هر نسیمی که دل تنگ مرا بگشاید

3 صبح را بخیه انجم نشود مهر دهن نتوان بست دری را که خدا بگشاید

1 گرفتار محبت دوست از دشمن نمی‌داند ز راحت دشمنی‌ها گلخن از گلشن نمی‌داند

2 به ریزش می‌توان تسخیر خوبان کرد، چشم من! کسی این چشمه را بهتر ز چشم من نمی‌داند

1 دل به منت ز من آن یار جفاکیش گرفت گل به رغبت نتوان از کف درویش گرفت

2 کم خود گیر که انگشت نما می گردد هر که چون ماه درین حلقه کم خویش گرفت